Μην με ξεχνάς Λεβέντη!

  Με μεγάλη συγκίνηση η "ανείπωτη ιστορία" αποχαιρέτησε πρόσφατα τον κυρ Γιάννη Κ. στο ύστατο ταξίδι της ζωής. Η συγκίνηση του γράφοντος ήταν πολύ έντονη μιας και είχε την τιμή, 2 μέρες πριν το θάνατο του κυρ Γιάννη, να του πάρει μια συνέντευξη-μαρτυρία στα πλαίσια έρευνας για το έπος του '40 αλλά και την κατοχή στην Στερεά Ελλάδα. Ποιός όμως ήταν ο κυρ Γιάννης;

  Για τον πολύ κόσμο ο κυρ Γιάννης ήταν ένα κλασσικό γεροντάκι, μετρίου αναστήματος, που σύχναζε στα ΚΑΠΗ της κωμόπολης του και κάπου-κάπου ασχολούνταν με τον κήπο του. Αυτό ήταν το παρόν αλλά όχι το είναι του. Αυτός ο άνθρωπος είχε και παρελθόν και μάλιστα ένδοξο. Θα λέγαμε, παραφράζοντας τους στίχους ενός τραγουδιού: μια μέρα από την ζωή του ολόκληρη η δική μου...

  Όλα ξεκίνησαν το Φεβρουάριο του 1940 με την κατάταξη του στο 42 Σύνταγμα Ευζώνων στην Λαμία. Ακολουθεί το ταξίδι στην Αλβανία, η συμμετοχή στο έπος του '40, η οδυνηρή οπισθοχώρηση (όπου και προσεβλήθει από βροχοπνευμονία όπως περήφανα έλεγε), η κατοχή και η ανάκλειση του στο στρατό το 1945.

  Δυστυχώς το παρόν blog έχει επισημάνει οτι η γενιά αυτή, των πολεμιστών-πατριωτών, όχι μόνο δεν έχει τύχη αναγνώρισης και προνομίων από το κράτος αλλά και συστηματικά-ερασιτεχνικά προσβάλεται από την πολιτεία (δείτε στο τέλος του άρθρου). Ενδεικτικά θα αναφέρουμε οτι κανείς από τους ντόπιους άρχοντες δεν παρεβρέθει στην κηδεία του Κυρ Γιάννη ενώ σε άλλες περιπτώσεις θανάτου πρώην δημάρχων, γωνέων παραγόντων ποδοσφαίρου ή πολιτευτών τρέχουν όλοι να "γλείψουν μεδούλι από την γίδα". Όσο για το κράτος ή το υπουργείο Εθνικής Αμύνης; Καταλαβαίνετε...

  Από το μετερίζι αυτού του site θα θέλαμε να εκφράσουμε την συμπάθεια στην οικογένεια του και την υπόσχεση για ακόμη μεγαλύτερη αφοσίωση στην προσπάθεια ανάδειξης των ανείπωτων ιστοριών τέτοιων συμπολιτών μας. Έχοντας στο μυαλό μας τα τελευταία σου λόγια σου εύχομαστε "Καλό ταξίδι Κυρ Γιάννη".

Ο Λεβέντης