Ο πόλεμος δεν γίνεται για να κερδιθεί

  Με αφορμή το πρόσφατο άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη στην ιστοσελίδα της σπίθας (παρατίθεται παρακάτω) η "Aνείπωτη Iστορία" θέλει να θυμήσει στους αναγνώστες της ένα απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ Fahrenheit 9/11 του Michael Moore.

Σε κάποιο σημείο ο Moore αναφέρει την περιβόητη φράση του George Orwell:

The war is not meant to be won, it is meant to be continuous!!!

Το σχετικό απόσπασμα μπορείτε να το δείτε εδώ.

  Με αφορμή τον πιθανό πόλεμο στην Συρία (και τον "οικονομικό πόλεμο στην Ελλάδα") είναι καλό να το θυμώμαστε όλοι.

30.08.2013
Τύμπανα Πολέμου
του Μίκη Θεοδωράκη

- Τα τύμπανα πολέμου ηχούν και πάλι στη Μέση Ανατολή.

Νέος στόχος η Συρία.

- Το έχουμε, νομίζω, πει. Κάθε τόσο πρέπει να γίνεται και ένας πόλεμος για να κρατηθεί το επίπεδο ζωής στις χώρες που στηρίζουν την κοινωνική τους ανάπτυξη στην εξαγωγή του μαύρου θανάτου. Κάποτε ο πρόεδρος Μιττεράν μου εκμυστηρεύθηκε ότι εάν δεν πουλήσουν όπλα, θα πέσει κάθετα το επίπεδο της ζωής στην Γαλλία. Και όταν λέμε «όπλα», πρόσθεσε, εννοούμε μεγάλα, χοντρά, ακριβά, όπως αεροπλάνα, υποβρύχια, τανκς, πυραύλους και φυσικά σφαίρες, εκατομμύρια σφαίρες.

- Και χημικά; τον ρώτησα, γιατί ήξερα.

- Αυτό δεν μπορώ να το πω, μου απάντησε με το γνωστό γαλατικό του ειρωνικό μειδίαμα. Αφού αυτός ο ίδιος είχε φροντίσει να σώσει τον γιο μου βάζοντάς τον στο μοναδικό στον κόσμο υπερσύγχρονο «διαστημικό» στρατιωτικό νοσοκομείο του Παρισιού που ήταν παράρτημα του εργαστηρίου παραγωγής χημικών, που τότε εφοδίαζαν τον Σαντάμ με αυτά, στον πόλεμο κατά του Ιράν. Τα χημικά εξόντωναν τους Ιρανούς και όσους δεν πέθαιναν «όπως θα έπρεπε» αλλά είχαν βαρειά εγκαύματα τους έφερναν σ’ αυτό το νοσοκομείο για να τους εξετάσουν βασικά οι επιστήμονες που έφτιαχναν τα χημικά και να διαπιστώνουν ποιο σφάλμα έκαναν στο κοκταίηλ των χημικών και έζησαν οι τραυματίες αυτοί ενώ κανονικά «έπρεπε» να πεθάνουν… Έτσι μ’ αυτόν τον «ανθρωπιστικό» τρόπο -γιατί παράλληλα οι γιατροί βελτίωναν τις μεθόδους θεραπείας εγκαυμάτων- οι χημικοί των εργαστηρίων του μαύρου θανάτου βελτίωναν τις επιδόσεις τους! Σκέφτομαι την ικανοποίηση των επιστημόνων θανάτου όπου γης από το τελευταίο τους κατόρθωμα, τα εκατοντάδες παιδάκια στη Συρία, για να κρατηθεί ψηλά το επίπεδο ζωής ενός ακόμα προπύργιου της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης της Ασφάλειας και της Ειρήνης σε περιοχή με υπανάπτυκτους λαούς.

- Μ.Θ. Και γιατί, κύριε Πρόεδρε, αντί να πουλάτε θάνατο δεν φροντίζετε να πουλάτε ειρήνη; Αντί για σφαίρες τρόφιμα, αντί για πυραύλους ψυγεία, αντί για κανόνια αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, έπιπλα, σχολεία, βιβλία, ρούχα, αρώματα! Οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο για τα κέρδη;

- Φ. ΜΙΤ. Γίνονται για να παταχθεί η τρομοκρατία, οι εθνικισμοί, οι φανατισμοί

- Μ.Θ. Κι εσείς τι είσθε; Χωροφύλακες;

- Φ. ΜΙΤ. Ποιοι εμείς; Το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφασίζει.

- Μ.Θ. Το λέτε σοβαρά; Αφού υπάρχουν χώρες που δεν συμφωνούν.

- Φ.ΜΙΤ. Τότε απευθυνόμαστε στον ΟΗΕ, στην πλειοψηφία των Εθνών.

- Μ.Θ. Κορέα, Βιετνάμ, Αφρική, Νότια Αμερική… Μόνο αυτοί οι λαοί είναι άτακτοι;
Υπανάπτυκτοι; Κακοί; Κι αυτό το λέτε αυτό εσείς, ένας Γάλλος που έζησε από πρώτο χέρι την καλωσύνη, την Ανάπτυξη και την Τάξη της Χιτλερικής Γερμανίας… Υπάρχει τάχα ένας λαός σε όλο τον υπανάπτυκτο κόσμο που να έχει φτάσει την βαρβαρότητα και την κτηνωδία στα επίπεδα αυτής της ευρωπαϊκής χώρας;
*

Ήταν τότε που φιλοξενούσα τον Πρόεδρο της Γαλλίας στο σπίτι μου στο Βραχάτι. Όπως ξέρετε, ποτέ δεν αναφέρθηκα στις προσωπικές μας συζητήσεις, γιατί έτσι έπρεπε να κάνω. Πέρασαν όμως πολλά χρόνια και πιστεύω ότι αυτά τα λόγια που αποκαλύπτω, δεν θίγουν τη μνήμη του μεγάλου φίλου.

Μου δίνουν όμως το έναυσμα για να προχωρήσω σε ορισμένες σκέψεις με αφορμή τους πολέμους που σχεδόν κάθε χρόνο κάνουν εδώ κι εκεί οι ίδιες πάντα χώρες: ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισραήλ και η Γερμανία να ακολουθεί προσεκτικά. Τι το κοινό έχουν; Έχουν πολλά. Όμως εγώ θα αναφερθώ στο γεγονός ότι οι πολεμικές τους βιομηχανίες μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισαν να παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στο σύνολο των παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων και επομένως και στους εθνικούς προϋπολογισμούς αυτών των κρατών, σε σημείο που, όπως το είπε κι ο Μιττεράν, να εξαρτάται το επίπεδο ζωής της χώρας από τα κέρδη της εξαγωγής του μαύρου θανάτου.

Όμως αυτή η τεράστια σημασία των πολεμικών βιομηχανιών στη ζωή ενός έθνους δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα οικονομικά πλαίσια. Διότι διαβρώνει με πολλούς τρόπους ολόκληρη την κοινωνία. Και κυρίως ψυχολογικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς και φυσικά στρατιωτικούς. Τα εκατομμύρια εργάτες στις πολεμικές βιομηχανίες, οι οικογένειές τους, το κοινωνικό περιβάλλον στις μικρές πόλεις, όπου υπάρχουν πολεμικά εργοστάσια. Οι στρατιωτικοί που η ψυχολογία τους ανεβαίνει με το αίσθημα της δύναμης, της ανωτερότητας, της εθνικής ισχύος, της βίας που ξεπερνά τα όρια κάθε ελέγχου και γίνεται ανεξέλεγκτη, ατιμώρητη, κυριαρχική. Και φυσικά αυτή η αλλαγή της ψυχολογίας δεν περιορίζεται στους στρατιωτικούς αλλά διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως στα ΜΜΕ και τους επιστήμονες. Επίσης τα οικονομικά οφέλη δεν περιορίζονται στους λίγους επί κεφαλής. Διαχέονται και αυτά σε όλη την κοινωνία. Όσο για τα κρατικά οφέλη, με τους φόρους πηγαίνουν προς τους κοινωνικούς τομείς της Πρόνοιας, Υγείας, Παιδείας και Έρευνας. Έτσι τελικά πίσω από κάθε δολλάριο και κάθε ευρώ του κάθε πολίτη υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των όπλων που κατασκευάζουν οι «πολιτισμένοι» για να εξοντώσουν τους «απολίτιστους», εισπράττοντας από τους θανάτους και τις καταστροφές τους κολοσσιαία κέρδη, ώστε να ζουν άνετα και πολιτισμένα και να δίνουν αφ’ υψηλού μαθήματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλες παρλαπίπες.

Συμπέρασμα: Από μια τέτοια κοινωνία αγρίων με γραβάτα, τι μπορεί κανείς να περιμένει; Η διαφορά μας εμάς των Ελλήνων από τους Ιρακινούς και τους Σύριους είναι γεωγραφικού χαρακτήρα, γιατί είμαστε πιο κοντά στα έθνη των «πολιτισμένων». Αν μας καίγανε ζωντανούς, όπως ετοιμάζονται να κάνουν τώρα με την Συρία, η οσμή των κρεάτων που καίγονται, ίσως έφτανε ως τη μύτη τους και αυτό είναι ενοχλητικό. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για υπανάπτυκτους που κατά λάθος έγιναν Ευρωπαίοι. Εξ ίσου κερδοφόροι. 40 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδισαν οι Γερμανοί από τη δική μας κρίση και από την κρίση των άλλων υπανάπτυκτων του Νότου…

Αθήνα, 29.8.2013

Μίκης Θεοδωράκης

Η νέα ΤΑΠ(Α) που δέχεται η Ελλάδα

 Όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν η "Ανείπωτη Ιστορία" παρακολουθεί στενά το ζήτημα των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου που σχεδιάζεται να περάσουν από την Ελλάδα ή την ευρύτερη γειτονιά της.

 Την εβδομάδα αυτή η Ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε οτι η Ελλάδα θα είναι μία από τις χώρες όπου θα περάσει ο αγωγός φυσικού αερίου (φ.α.) TAP (ταπ ή διααδριατικός αγωγός).

 Σε παλαιότερο άρθρο έχουμε αναφερθεί στα παιχνίδια των αγωγών στην περιοχή μας και τον κίνδυνο η Ελλάδα να καταστεί ενεργειακός (και όχι μόνο) όμηρος της Τουρκίας.

 Ένας κίνδυνος που τώρα καθίσταται μεγαλύτερος αφού ο αγωγός South Stream που μεταφέρει Ρωσικό φ.α. δεν θα περάσει πλέον από την Ελλάδα. Υπενθυμίζουμε οτι "νεκροθάφτης του αγωγού" αυτού υπήρξε η Βουλγαρία με την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου άξιο συμπαραστάτη και την κυβέρνηση Σαμαρά σε ρόλο ποντίου Πιλάτου. 

 Πρόσφατα  ο Γιώργος Δελαστίκ στην εφημερίδα Έθνος έκανε μια αναφορά-επισκόπηση στο ζήτημα τονίζοντας του κινδύνους που φέρουν οι πρόσφατες κινήσεις-αδράνειες-επιλογές Σαμαρά στα "Ενεργειακά".

 Το παραθέτουμε αυτούσιο με την δέσμευση να επανέλθουμε συντόμως στο θέμα.

Ερχονται οι Αζέροι τώρα που ο Σαμαράς έδιωξε τους Ρώσους

του Γιώργου Δελαστίκ

Σήμερα θα ανακοινώσει και επίσημα στο Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, την απόφασή της για την κατασκευή του Διαδριατικού Αγωγού (TAP) που θα μεταφέρει αζερινό φυσικό αέριο μέσω Τουρκίας, Ελλάδας και Αλβανίας στη νότιο Ιταλία, η πολυεθνική κοινοπραξία που εκμεταλλεύεται το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ 2 στην Κασπία Θάλασσα. Ικανοποιείται έτσι η απαίτηση των ΗΠΑ να κατασκευαστεί οπωσδήποτε ένας αγωγός που να μεταφέρει αζερινό φυσικό αέριο στην Ευρώπη προκειμένου να μειωθεί η εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Αρχικά οι Αμερικανοί απαιτούσαν να κατασκευαστεί ο διαφορετικής διαδρομής αγωγός «Ναμπούκο» (Ναβουχοδονόσορ!), που ήταν διπλάσιας χωρητικότητας από τον TAP. Συγκεκριμένα ο Nabucco θα μπορούσε να μεταφέρει 32 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, ενώ ο TAP μόνο 16 δισ. κ.μ., εκ των οποίων μάλιστα τα 6 δισ. κ.μ. θα μένουν στην Τουρκία και μόνο 10 δισ. κ.μ. θα προωθούνται στην Ιταλία.

Το αρχικό μεγαλεπήβολο σχέδιο προσέκρουσε σε δύο πολύ σοβαρούς παράγοντες. Πρώτον, στην απροθυμία των Ευρωπαίων με επικεφαλής τους Γερμανούς να χρηματοδοτήσουν τον Nabucco, που το κόστος του έφτανε γύρω στα 12 με 14 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεύτερον και θεμελιώδες, αποδείχθηκε ότι το Αζερμπαϊτζάν δεν είχε και δεν επρόκειτο για δεκαετίες ίσως να έχει τόσο πολύ φυσικό αέριο για να γεμίσει τον αγωγό! Επιπροσθέτως, ανεδαφικοί αποδείχθηκαν και οι αρχικοί αμερικανικοί υπολογισμοί ότι το αέριο που έλειπε από το Αζερμπαϊτζάν θα μπορούσε να συμπληρωθεί με αέριο από το Τουρκμενιστάν, στην ανατολική ακτή της Κασπίας.

Ετσι καταρτίστηκε ένα σχέδιο για έναν συρρικνωμένο αγωγό, τον Nabucco West, ισοδύναμο του TAP ως προς τη χωρητικότητα (μόνο 16 δισ. κ.μ. τον χρόνο) αλλά με κόστος περίπου 50% υψηλότερο από τον TAP, καθώς θα είχε σχεδόν 50% μεγαλύτερο μήκος. Πέρυσι ο Ερντογάν έκανε μια εξαιρετική κίνηση για τα τουρκικά ενεργειακά συμφέροντα. Συμφώνησε με τον Αλιέφ του Αζερμπαϊτζάν να φτιάξουν οι δυο τους έναν δικό τους αγωγό φυσικού αερίου, τον TANAP, κόστους 6 δισεκατομμυρίων ευρώ, ο οποίος να ξεκινά από την Κασπία και να φτάνει μέχρι τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας, στην ευρωπαϊκή Τουρκία!

Με την κατασκευή του αγωγού αυτού ο Ερντογάν πετυχαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, καθιστά όντως την Τουρκία ενεργειακό κόμβο γιατί οποιοσδήποτε ευρωπαϊκός αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν ή άλλη χώρα της Κασπίας καθίσταται πλέον πολύ πιο φθηνός, αφού το αέριο δεν θα το παραλαμβάνει στην Κασπία, αλλά στην Ευρωπαϊκή Τουρκία - δηλαδή κάπου 2.000 χιλιόμετρα πιο κοντά, πληρώνοντας μόνο τέλη διέλευσης στους Τούρκους και όχι κόστος κατασκευής αγωγού.

Δεύτερον και σημαντικότερο, από τη στιγμή που το αέριο της Κασπίας θα παραδίδεται στους Ευρωπαίους μετά την παρεμβολή ενός τουρκικού αγωγού, ο Ερντογάν είναι αυτός που θα αποφασίζει για το πόσο αέριο θα δίνει π.χ. στον TAP, πόσο θα κρατάει η χώρα του, αν θα παρουσιάζονται «καθυστερήσεις» και «βλάβες» στη ροή του αερίου για πολιτικούς λόγους! Σε περίπτωση δηλαδή που υπάρχει π.χ. ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και η ΕΕ στηρίζει την Αθήνα (μιλάμε εντελώς υποθετικά, όπως καταλάβατε), δεν αποκλείεται καθόλου να διαταράσσεται η ροή φυσικού αερίου στον TAP.

Αυτό, προσωπικά, μας είναι εντελώς αδιάφορο όσο η Ελλάδα προμηθεύεται ρωσικό κατά κύριο λόγο φυσικό αέριο. Επειδή όμως έχουμε την υποψία ότι ενδεχομένως η Ουάσιγκτον πιέσει την Ελλάδα στο μέλλον να αγοράζει και η χώρα μας αζερινό αέριο, θέλουμε να προειδοποιήσουμε από τώρα ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ επικίνδυνο. Σε καμιά περίπτωση η Ελλάδα δεν πρέπει να καταστεί ενεργειακός όμηρος της Τουρκίας, κάτι τέτοιο θα ήταν εγκληματικό εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας της Αθήνας.

Ομολογούμε ότι μας έχει ανησυχήσει πολύ ο ύποπτος τρόπος που ο Αντώνης Σαμαράς έδιωξε τους Ρώσους από την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ, παρόλο που πρόσφεραν τα διπλάσια λεφτά. Υλοποιούσε άραγε προαποφασισμένο σχέδιο ξένων για εκδίωξη των Ρώσων, μετά την οριστική και αμετάκλητη υπονόμευση εκ μέρους του Γιώργου Παπανδρέου του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου South Stream αναφορικά με τη διέλευσή του από την Ελλάδα;Αν όντως το βρώμικο παιχνίδι κατά της Μόσχας που παίχθηκε με τη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ ήταν όντως τμήμα σχεδίου και όχι απλώς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, η κατάσταση είναι όντως επικίνδυνη. Αν υπήρξε σχέδιο, σίγουρα συμπεριλαμβάνει στην εξέλιξή του και την αγορά από την Ελλάδα αζερινού αερίου - δηλαδή την ενεργειακή ομηρεία της χώρας μας από την Αγκυρα! Δυστυχώς, αυτό θα το διαπιστώσουμε πολύ αργά, γιατί το 2018 το νωρίτερο θα αρχίσει η λειτουργία του TAP...

Πηγή: Έθνος 

Η Ελληνική ομογένεια (και όχι μόνο) θρηνεί απόψε

Όπως ανακοινώθηκε από νωρίς το απόγευμα η Ελλάδα, η ομογένεια της Αμερικής και όχι μόνο, οι απανταχού ξενιτεμένοι Έλληνες, η ορθόδοξη Εκκλησία κ.α. έχασαν ένας μεγάλο φίλο και άνθρωπο: τον Andrew Athens.
H "Ανείπωτη Ιστορία" είχε την χαρά και την τιμή να γνωρίσει τον Athens πριν 7-8 χρόνια στο Chicago σε ένα γεύμα συγκέντρωσης χρημάτων για την προεκλογική εκστρατεία του Gus Bilirakis. Επιφυλλασόμεθα να αναφερθούμε πολύ σύντομα στην μεγάλη βοήθεια του στην σύσταση και ανάπτυξη του φιλο-Ελληνικού lobby στην Ουάσινγκτον που τόσο πια έχει τραυματιστεί μετά τις απώλειες των Paul Tsongas, Ted Kennedy και τις αποχωρήσεις των Paul Sarbanes, Mike Bilirakis και Olympia Snowe.  Ευχόμαστε η φωτογραφία που φαίνεται στο παρόν άρθρο να μην προσομοιάζει την τύχη του φιλο-Ελληνικού lobby....

Από διάφορα sites (TGA News, Greek Reporter, ΕΡΤ) βρήκαμε τις παρακάτω πληροφορίες:

Ο γνωστός παράγοντας της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και πρώτος πρόεδρος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), Άντριου Άθενς, έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών, στην πόλη του, στο Σικάγο.
Ο ‘Αντριου ‘Αθενς ταυτίστηκε με την προσπάθεια οργάνωσης και συντονισμού του απανταχού Ελληνισμού και έφερε τον τίτλο του επίτιμου προέδρου του ΣΑΕ. Κατά τη διάρκεια της πολύχρονης δράσης του στα ομογενειακά δρώμενα συμμετείχε σε αρκετούς φορείς, ξεχωρίζοντας κυρίως για τη δραστηριότητά του στο “ελληνικό λόμπι” στην Ουάσιγκτον, μαζί με τον Έντι Μανάτο, τον Φίλιπ Κρίστοφερ και άλλα στελέχη της Ομογένειας.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε με τον Συντονιστή ΣΑΕ ΗΠΑ Θεόδωρο Σπυρόπουλο και το όνειρό του ήταν να παραμείνει ο Ελληνισμός ενωμένος για την στήριξη και την ανόρθωση της Ελλάδας, όπως τόνιζε συχνά. Όλα αυτά τα χρόνια δραστηριοποιήθηκε για την προβολή των ελληνικών ζητημάτων και κυρίως του Κυπριακού, του θέματος της ονομασίας της πΓΔΜ και των τουρκικών απειλών στο Αιγαίο, καθώς και για τα θρησκευτικά δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Τιμήθηκε τόσο από την Ελλάδα, την Κύπρο και το Πατριαρχείο, όσο και από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και το Κογκρέσο, αλλά και από αρκετούς αμερικανούς οργανισμούς.

Εδώ κι αρκετό καιρό ήταν σοβαρά άρρωστος, χωρίς ωστόσο να πάψει ποτέ, όποτε του επέτρεπαν οι δυνάμεις του, να δίνει το παρών σε δραστηριότητες της Ομογένειας, για τα εθνικά μας θέματα.

Εχει τιμηθεί για τις δραστηριότητές του από το Οικουμενικό Πατριαρχείου, τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου, το Κογκρέσο, για τις υπηρεσίες που έχει προσφέρει, ενώ οι Ελληνες της Αμερικής τον αποκάλεσαν «Πατριάρχη της Ομογένειας». Ως πρόεδρος του ΣΑΕ ταξίδεψε εκατομμύρια χιλιόμετρα προωθώντας τα θέματα των Αποδήμων, ιδίως των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσας και των περιοχών της πρώην ΕΣΣΔ, δημιουργώντας κλινικές θα την ιατρική τους περίθαλψη, μέσω του προγράμματος HelleniCare.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Ανδρέας Α. Άθενς (Ανδρέας Αθανασούλας, του Αριστείδη) γεννήθηκε το 1922 στο Σικάγο των ΗΠΑ από γονείς έλληνες μετανάστες. Το πλούσιο σε προσφορά έργο του προς τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία επάξια τον κατατάσσει στις εξέχουσες ηγετικές προσωπικότητες του Ελληνισμού της Διασποράς.

Διατέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) από την ίδρυσή του (1995) μέχρι το Δεκέμβριο του 2006, όταν η 6η Παγκόσμια Συνέλευση τον ανακήρυξε ομόφωνα επίτιμο Πρόεδρο.

Ο Ανδρέας Άθενς αποτέλεσε υπόδειγμα ανδρός με όραμα, αφοσίωση και αυτοθυσία, που ήξερε να εμπνέει και να συμπαρασύρει σε αγώνες για τα δίκαια των Ελλήνων. Προσέγγισε κάθε έργο στη ζωή του με απόλυτη αφοσίωση και σκληρή εργασία, πάντα ακούραστος και γεμάτος ζωντάνια, μα πάνω απ΄ όλα διακρίνεται για την ακλόνητη πίστη του στα ιδανικά και τους στόχους του.

Διακρίθηκε στα πεδία της μάχης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο και στην πορεία της ανοικοδόμησης της Ευρώπης. Με το βαθμό του Λοχαγού στον Στρατό Πεζικού των ΗΠΑ έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Μετά τον πόλεμο τιμήθηκε με το Χάλκινο Αστέρα και το παράσημο Επιδοκιμασίας του Αμερικανικού Στρατού, όπως και με Εύφημο Μνεία από την Ουγγρική κυβέρνηση για την συνεισφορά του στην ανοικοδόμηση της χώρας.

Την επιτυχημένη επιχειρηματική του πορεία ο Ανδρέας Άθενς ξεκίνησε το 1950 με την ίδρυση της Χαλυβουργίας Metron Steel Corporation, μία ιδιαίτερα επιτυχημένη βιομηχανική μονάδα, η οποία και σήμερα αποτελεί σημαντικό κέντρο επεξεργασίας χάλυβα των ΗΠΑ στην περιφέρεια Midwest.

Η ανάμειξη του στα κοινά της ομογένειας ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Όλες οι σημαντικές πρωτοβουλίες υποστήριξης του Ελληνισμού και τις Ορθοδοξίας στις ΗΠΑ, και όχι μόνο, έχουν τη δική του σφραγίδα. Άλλοτε ως ιδρυτικό Μέλος, άλλοτε ως πρόεδρος οργανώσεων και ιδρυμάτων, ηγήθηκε των προσπαθειών και των επιτυχιών του Ελληνισμού της Διασποράς.

Ο Ανδρέας Άθενς πρωτοστάτησε σε κάθε αγώνα για τα δικαιώματα των ελλήνων, για δικαιοσύνη και ειρήνη, για την Ελλάδα και την Κύπρο, το Οικουμενικό Πατριαρχείου και των άλλων Ορθοδόξων Πατριαρχείων, για τους έλληνες που χρίζουν άμεσης βοήθειας, όπως στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, στην Αλβανία και αλλού. Κατείχε ηγετικές θέσεις σε περισσότερους από 50 ομογενειακούς οργανισμού και εμπορικά επιμελητήρια στις ΗΠΑ, την Ελλάδα, το Βέλγιο και άλλες χώρες.



Αμέσως μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Ελληνικού Λόμπι στην Ουάσιγκτον, ενώ ιδρύει το Ηνωμένο Ελληνοαμερικανικό Κογκρέσο (United Hellenic-American Congress- UHAC), μία οργάνωση με σημαντικά επιτεύγματα και παρουσία, της οποίας προέδρευσε μέχρι το θάνατό του. Στην προσπάθεια αυτή εργάσθηκε μέσω της Συντονιστικής Επιτροπής Εθνικών Θεμάτων με έδρα την Ουάσιγκτων της οποίας ήταν και συνιδρυτής.

Επίσης ήταν επίτιμος πρόεδρος της οργάνωσης «Ηγεσία των 100» (Leadership 100), της οποίας ήταν ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του ΔΣ (1986 – 1996), και συνιδρυτής και πρώην πρόεδρος της Διεθνής Ορθόδοξης Χριστιανικής Φιλανθρωπικής Οργάνωσης (ΙΟСС). Επί δύο δεκαετίες (1974-995) διατέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Αρχιεπισκοπής της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Β&Ν Αμερικής. Είναι επίσης συνιδρυτής του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου (Hellenic-American Chamber of Commerce), του οποίου έχει διατελέσει και πρόεδρος (1991-1997).

Οι υπηρεσίες του Ανδρέα Άθενς έχουν αναγνωριστεί παγκοσμίως. Έχει λάβει περισσότερα από 42 βραβεία, μετάλλια και τιμητικές διακρίσεις από κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, Ορθόδοξα Πατριαρχεία, Φιλανθρωπικούς Οργανισμούς και παραγωγικούς φορείς σε κάθε ήπειρο.


Μεταξύ άλλων έχει τιμηθεί από την Ελληνική Πολιτεία με το Χρυσό Σταυρό της Τάξης του Φοίνικα (1977), με το βραβείο Ellis Island (1977), με τον Μέγα Σταυρό της Τάξης της Τιμής της Κυπριακής Δημοκρατίας (1997), με το Τιμητικό Μετάλλιο του Αμερικανικού Κογκρέσου (1993), με το ανώτατο μετάλλιο της Δημοκρατίας της Γεωργίας (2001), με το μετάλλιο του Κοινοβουλίου της Δημοκρατίας της Ουκρανίας (2003) κ.α. Επίσης το 1979 αναγορεύτηκε σε Ιππότης της Τάξης του Θρόνου του Βελγίου.

Ο Ανδρέας Άθενς ήταν Άρχων της Μεγάλης Εκκλησίας του Χριστού, τιμητικός τίτλος που αποδίδεται από τον Οικουμενικό Πατριάρχη σε άτομα για την προσφορά τους και την αφοσίωση τους στην εκκλησία, ενώ έχει τιμηθεί και από άλλα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και Εκκλησίες για τις άοκνες προσπάθειες τους για την προάσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων: Ταξίαρχος των Ιπποτών του Πανάγιου Τάφου, βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Αθηναγόρας», Χρυσός Σταυρός της Θεολογικής Σχολής του Τίμιου Σταυρού που του απονεμήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο κ.α.

Το Μάιο του 1979 του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο του Αγίου Βαρνάβα της Εκκλησίας της Κύπρου σε αναγνώριση της μεγάλης προσφοράς του προς τον λαό της μεγαλονήσου.

Από το 1995 με την ίδρυση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), ο στον αγώνα του να ενώσει και ενδυναμώσει τον Ελληνισμό της Διασποράς ο κ. Άθενς είχε διανύσει τα τελευταία δέκα χρόνια εκατομμύρια μίλια ταξιδεύοντας σε όλες τις ηπείρους.

Έργο ζωής και ανιδιοτελής προσφοράς αποτελεί το Hellenicare, Πρόγραμμα Ιατροφαρμακευτικής Περίθαλψης και Φιλανθρωπικής Βοήθειας, που ιδρύθηκε με δική του πρωτοβουλία το 1997. Μέσω του προγράμματος έχουν ιδρυθεί επτά ιατρικά κέντρα σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (Γεωργία, Ουκρανία, Αρμενία), αλλά και στην Αλβανία, όπου προσφέρονται δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες σε ελληνικής και μη καταγωγής πολίτες.

Ο Ανδρέας Άθενς ήταν και ένας εξαίρετος οικογενειάρχης. Γνώρισε τη σύζυγο του Λουίζ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με την οποία απέκτησε ένα γιο και μία κόρη, όπως και τέσσερα εγγόνια.

(Το βιογραφικό από την ιστοσελίδα του ΣΑΕ).

Φθηνοί στα πίτουρα ακριβοί στο αλεύρι

  Δευτέρα 11 Μαρτίου του σωτηρίου έτους 2013 και σε λίγο θα "φύγει" άλλη μια μέρα. Αν κάποιος πολίτης αγόραζε σήμερα μία από τις ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδες θα έβλεπε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων αναφορές στο κλιμάκιο της τρόικας, την δίκη Τσοχατζόπουλου, αντεκλίσεις μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, το 40ο πρωτάθλημα του ΟΣΦΠ κτλ κτλ. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στα κύρια ελληνικά site ενημέρωσης (εκτός από ένα) . Η θεματολογία είναι και εκεί η ίδια (ίσως και βελτιωμένη με άρθρα για την προστασία θαλάσσιων ειδών κτλ). Συλλογίζεται κανείς λοιπόν οτι το Σαββατοκύριακο που πέρασε ήταν ένα συνηθισμένο Σαβ/κο για τα δεδομένα των 3 τελευταίων χρόνων.

  Η "Ανείπωτη Ιστορία" ανέτρεξε επίσης στα sites των κομμάτων της Βουλής. Τα δελτία τύπου τους δεν αναφέρονται σε κάτι ασυνήθιστο εκτός από αυτό  της Χρυσής Αυγής. Πραγματικά αναρωτιώμαστε: ευρισκόμαστε στην πατρίδα των Ελλήνων ή σε χώρα όπου απλώς ομιλούνται Ελληνικά;

   Για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους, όλα ξεκίνησαν στις 16 Φεβρουαρίου με την επίθεση φανατικών ισλαμιστών στις εγκαταστάσεις της Λιβανέζικης κατασκευαστικής εταιρείας Setraco στην περιοχή Bauchi της Βόρειας Νιγηρίας. Το γκρουπ που πραγματοποίησε την επίθεση ονομάζεται Ansaru, ιδρύθηκε το 2012 στην Νιγηρία (χώρα με μουσουλμανικό πληθυσμό 85 εκατ.) μετά την διάσπαση της Boko Haram, και επιτίθεται ιδιαίτερα σε πολίτες ξένων-μη μουσουλμανικών κρατών. Πιστεύεται δε, ότι έχει διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα του Ισλαμικού Μαγκρέμπ.

  Κατά την διάρκεια της επίθεσης σκοτώθηκε ο φρουρός ασφαλείας των εγκαταστάσεων και οι τζιχαντιστές πήραν ως ομήρους 7 εργαζομένους. Όπως σωστά ίσως κάποιοι μαντέψατε ένας από τους κρατούμενους ήταν Έλληνας και οι υπόλοιποι από τον Λίβανο, την Ιταλία, την Αγγλία (ίσως και την Συρία). Το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είχε τότε εκδόσει μια ανακοίνωση όπου αναφερόταν στον τρόπο που θα εργαζόταν για να ξεπεραστεί αυτή η κρίση και να σωθεί ο Έλληνας εργάτης της εταιρείας. Μιλούσε για ενημέρωση του πρωθυπουργού, κοινή δράση με τον Ιταλό Υπουργό Εξωτερικών κτλ. Θα δούμε στην συνέχεια βέβαια τι έπραξε...

  Οι πληροφορίες που άρχισαν να φτάνουν από το Σάββατο βράδυ στις 8 Μαρτίου στο site SITE έκαναν λόγο για εκτέλεση των ομήρων (και κατεπέκταση και του Έλληνα εργάτη). Το SITE είναι αμερικάνικος ιστότοπος που παρακολουθεί τις ανακοινώσεις πολλών σημαντικών ιστοσελίδων τζιχαντιστών. Θεωρείται αρκετά ενημερωμένο site.

  Διάφορες πηγές ανέφεραν οτι η εν ψυχρώ εκτέλεση έγινε διότι οι φανατικοί ισλαμιστές αντιλήφθηκαν Βρεττανικά Αεροσκάφη στην περιοχή που ήσαν και προέβησαν σε αυτήν την αποτρόπαια ενέργεια αφού είχαν προειδοποιήσει εξ αρχής τι θα γινόταν σε περίπτωση επιχείρησης σωτηρίας...

  Την Κυριακή μάλιστα η Μεγάλη Βρετανία, που είναι σοβαρή χώρα, καταδίκασε σε ανώτατο επίπεδο, με δημόσια ανακοίνωση του υπουργού Εξωτερικών Hague, την πιθανή εκτέλεση και επιπλέον ανέφερε οτι οι τρομοκράτες θα οδηγηθούν στην δικαιοσύνη... 

 Στην περίπτωση που οι πληροφορίες επιβεβαιωθούν τα ερωτήματα που ανακύπτουν  είναι πολλά και ιδιαίτερα φαρμακερά.

Τι πραγματικά έκανε το υπουργείο Εξωτερικών αυτές τις 3 εβδομάδες ομηρίας; Είδαμε τον κύριο Αβραμόπουλο να επισκέπτεται τον Καναδά, τις ΗΠΑ κ.α.. Δεδομένου του βαρή προγράμματος του δεν θα μπορούσε ένας από τους 2 ΥΦΥΠΕΞ να ταξιδεύσουν στην Νιγηρία για την υπόθεση;  

Δεν αξίζει η ζωή ενός 'Ελληνα πολίτη την ακύρωση επισκέψεων στο Αζερμπαϊτζάν, την Αυστραλία και την αλλαγή του προγράμματος των ΥΦΥΠΕΞ ; Θυμίζουμε την υπόθεση απαγωγής του Θανάση Λερούνη από τους Ταλιμπάν και την αποστολή ειδικού απεσταλμένου (πρέσβης Δόλλης) από την Κυβέρνηση Παπανδρέου το 2010. Η προσπάθεια ήταν επιτυχημένη αν και έγινε σε χώρα που δεν διατηρεί η Ελλάδα καλές σχέσεις...

  Υποτίθεται οτι σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου εξωτερικών η ομάδα ειδικών κρίσεων χειρίστηκε το θέμα. Τι είδους χειρισμοί απέκλεισαν την αποστολή Έλληνα αξιοματούχου στη Νιγηρία; Ποιό σοβαρό κράτος περιμένει από 2 μέλης της Ελληνικής πρεσβείας στην Νιγηρία να φέρουν σε πέρας ένας τόσο δύσκολο εγχείρημα; Είχαν τα συγκεκριμένα άτομα διαπραγματευτικές ικανότητες; Γνωριμίες πάντως δεν φάνηκε να υπήρχαν...

  Η κυβέρνηση της Τρόικας Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη γιατί σιώπησε και δεν έβγαλε έστω και μία τυπική ρηματική ανακόινωση; Πως η Μεγ. Βρετανία σέβεται τις ζωές των πολιτών της και εμείς αδιαφορούμε; Μήπως φοβάται η κυβέρνηση την Χρυσή Αυγή και δεν επιμένει στο θέμα; O κύριος Σαμαράς πριν τις εκλογές του περασμένου καλοκαιριού μιλούσε σε πολύ αυστηρή γλώσσα για τους μετανάστες κτλ. Για τις καυτές πατάτες όμως που σχετίζονται με το islam σιωπά.  Μήπως ελπίζει σε πετροδόλλαρα;

  Το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα απλά δεν συγκινείται σε τέτοια ζητήματα. Από όλα τα κόμματα που κόπτονται περί δικαιωμάτων του άθρωπου (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) κανένα δεν δημοσίευσε ένα σχετικό δελτίο τύπου. Πραγματικά η ζωή του Έλληνα αυτού δεν έχει την ίδια αξία με την ζωή του κάθε ταλαιπωρημένου μετανάστη, πρόσφυγα στην Ελλάδα;  

  Προς τιμήν της η Χρυσή Αυγή ήταν η μόνη που δημοσίευσε το ζήτημα στο ιστολόγιο της.
  Επιπλέον πίκρα μας γεμίζει το γεγονός πως καμμία από τις εφημερίδες δεν έβαλαν το θέμα της εκτέλεσης στο πρωτοσέλιδο της Δευτέρας προφανώς σε μια προσπάθεια υποβάθμισης του.
  Τελικά η επίσημη Ελλάδα όχι μόνο διώχνει τα παιδιά της αλλά δεν υπερασπίζεται τους πολίτες της σε τόσο κρίσιμες στιγμές. Αρκείται απλώς σε μία ιντερνετική ανακοίνωση και ένα τηλέφωνο του ΥΠΕΞ στην μητέρα του αδικοχαμένου...Ας σκεφτούμε μoνάχα πόσα ανταλλάγματα (~1000 κρατούμενους) έδωσε το σοβαρό κράτος του Ισραήλ στους Παλαιστίνιους τρομοκράτες της Χαμάς για την επιστροφή του απαχθέντος στρατιώτη Γκιλάντ...

Σημείωση: Η "Ανείπωτη Ιστορία" θεωρεί δεδομένο τον διαχωρισμό μεταξύ του επαίνου που δίδεται στην πράξη της Χρυσής Αυγής και της πλήρης πολιτικής ταύτισης με αυτήν την φιλοχιτλερική οργάνωση. Εκφράζει τα συλληπητήρια της στην οικογένεια του θύματος και διερωτάται για την διπλωματική γύμνια της Έλλαδας στην Αφρική όπου δεν διατηρεί ούτε 10 πρεσβείες ενώ η Τουρκία περισσότερες από 20...

Οικοδομώντας το πορτέτο ενός αιρετικού

Η "Ανείπωτη Ιστορία" στα πλαίσια των αφιερωμάτων στον Μιχάλη Κολυβάκη θα αρχίσει με μια παράθεση στοιχείων από άλλους ιστότοπους. Καταφέραμε και βρήκαμε από το blog της ιδιαίτερης πατρίδας του Βοστίνας κάποιες αναμνήσεις από φίλους και συγγενείς του. Επίσης ενδεικτική της φύσης του έργου που άφησε είναι η κριτική σε έργο της Σοφίας Ζαραμπούκα που γράφτηκε σε εφημερίδα των Ιωαννίνων το 1977.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΛΥΒΑΚΗΣ

Του Κώστα Γ. Τσιλιμαντού

Ο άνθρωπος ο ακούραστος, o ανήσυχος, ο γλεντζές -γλέντι, πανηγύρι, χαρά, πρώτος- το τελευταίο ανήσυχο πνεύμα του χωριού μας που μας έφυγε. Θα ’λεγα ο τελευταίος των Μοϊκανών. Υπηρέτησε με ζήλο την ιδεολογία του και είναι η μοναδική περίπτωση ανθρώπου που δε ζήτησε ούτε καταδέχτηκε ποτέ χάρη από κανένα. Περήφανος και ακατάδεχτος, τη μακρόχρονη τραγωδία του την έζησε μόνος χωρίς τους φίλους, τυλιγμένος στη σιωπή του. Α! ρε Μιχάλη, σε περιμέναμε, και εσύ

μας τιμώρησες φεύγοντας

μετά από πενήντα χρόνια! Δε θα τον τιμήσω με μοιρολόγια. Στον άνθρωπο και γλεντζέ Μιχάλη ταιριάζει να τιμηθεί με ριζίτικα τραγούδια του τύπου: Τρώτε και πίνετε άρχοντες κι εγώ θα σας διηγούμαι… (Σ. Παπαδόπουλος).

Θεωρείται συνιδρυτής μαζί με τον καθηγητή Θ. Νάκα και το γιατρό Π. Κάπαρο του Λαογραφικού Μουσείου Πωγωνιανής.

Το καλοκαίρι του 1982 που το Λαογραφικό μουσείο βρισκόταν στο αρχοντικό Βασιλειάδη, υπήρξε τέτοια η εγκατάλειψη, που σκόνες, νυχτερίδες και αράχνες είχαν σκεπάσει τα εκθέματα. Ζητήσαμε συνδρομή και ο Μιχάλης βρήκε τρόπο να συγκεντρώσει 18 άτομα που ήρθαν και το Μουσείο ευπρεπίστηκε και πήρε τη μορφή που του ταίριαζε. (Β. Σταμπόλης)

Να πω κι εγώ λίγα δικά μου. Τον γνώρισα το 1970, όταν ήρθα από θητεία 10 ετών στην Πόλη, και, εντελώς άπειρος των ελληνικών πραγμάτων, τοποθετήθηκα, χωρίς να το επιδιώκω ούτε καν να το επιθυμώ, Διευθυντής του Γυμνασίου. Δεν ξέρω που θα είχα πάρει την ανάσα μου, αν δεν ερχόταν ένας και μόνος από το χωριό, ο Μιχάλης, να με συμβουλέψει τι να προσέχω, τι να αποφεύγω για να μπορέσω να κρατηθώ σ’ εκείνους τους χαλεπούς καιρούς. Του το χρωστώ και το αναφέρω με ευγνωμοσύνη.

Ήταν τέτοια τα γλέντια μας στο καφενείο του Τόμου και τόσο αγαπητός στους οργανοπαίχτες- χωρίς Μιχαλη δεν νοούνταν χορός - που όπου πήγαινε το όργανα τον ακολουθούσαν. Σ΄ένα τέτοιο γλέντι στην Πλατεία πήρα το μικρόφωνο και αυθόρμητα μου ήρθαν οι εξής στίχοι.

Βοστίνα όσο κι αν γέρασες πάντα βαθιά ανασαίνεις

Με σαν Μιχάλη χορευτές ποτέ σου δεν πεθαίνεις.

Όταν κάποτε τον είδα, με τα όργανα να τον ακολουθούν, να κάθεται στο καφενείο του Κολέφα στον Πλάτανο για να πιεί τον καφέ του, έγινε κάτι το ασυνήθιστο. Μόλις ήρθε ο καφές, θαρρείς τα όργανα αυτό περίμεναν, με την πρώτη γουλιά, άρχισαν παίζοντας να συντροφεύουν τον καφέ του, οπότε δεν άντεξα: Μιχάλη, ξεπέρασες τα κοινά μέτρα, του είπα με θαυμασμό.

Δεκαοχτώ οι συλλογές των αφηγημάτων του που εγώ τουλάχιστον γνωρίζω. Δεν είναι βέβαια οι μόνες. Είναι άπειρα τα άρθρα του επί παντός επιστητού.

Είναι ο μόνος απ΄όλους τους Βοστινιώτες που θύμισε στους Πωγωνίσιους στο εξαίρετο λαογραφικό έργο του «Το σιουγκράβι», να στηθεί μια αναμνηστική στήλη στη δημοσιά, στον τόπο του μαρτυρίου, εκεί που τα συμμαχικά αεροπλάνα χτυπώντας τη γερμανική φάλαγγα, έγιναν αιτία, χωρίς να το θέλουν να καούν μέσα στα αμάξια και δικοί μας Έλληνες όμοιροι από τον Κακόλακκο και άλλα χωριά.

Δυστυχώς ο Μιχάλης δεν εισακούστηκε και σε λίγο που θα φύγομε κι εμείς οι τελευταίοι, δεν θα υπάρχει κανείς να μνημονεύει αυτό το τραγικό περιστατικό.

Σ’ αυτό το έργο του αποτυπώθηκε η φλόγα της καρδιάς του, τα πλούσια αποθέματα της εμπειρίας του, η καθαρή σκέψη και προπάντων η αγάπη για τον τόπο του και τους ανθρώπους. Η ανθρωπιά της γραφής του. Οικογενειακή σύμπνοια, αγάπη, κατοχή, φτώχεια, μελανές σκιές του εμφύλιου, βασανισμοί, φόνοι μέσα στην ίδια ιδεολογική παράταξη, θέτει το δάχτυλο στην πληγή, χρωματίζει τα γεγονότα, χωρίς να θολώνεται η γραφή με μονομέρεια, παρόλη τη συναισθηματική φόρτιση και τον ιδεολογικό εξοπλισμό του. Απονέμει, κατά το δυνατόν, ευθύνες, καταλογίζει σφάλματα, αφήνει να ακουστεί η διαμαρτυρία, η αμφισβήτηση, ο αντίμαχος λόγος .

Μαχητικός και ασυμβίβαστος με πάθος και ακοίμητη συνείδηση διασώζει την πωγωνίσια ντοπιολαλιά με τους κάθε λογής ιδιωματισμούς κι αυτό γίνεται η δεύτερη ανάσα του.

Το έργο του δεν είχε την προσδοκώμενη αποδοχή που εδικαιούτο. Έτσι έγινε με τον «μονότροπο» και «αιρετικό» Μιχάλη –όπως ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του, θυμίζοντάς μας το ευαγγελικό ΟΥΔΕΙΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΕΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΙ.

Καλό σου ταξίδι, Μιχάλη, και να’σαι βέβαιος πως όχι λίγα έμειναν σ’εμάς να θυμόμαστε από το έργο σου και από εσένα τον ανοιχτόκαρδο, τον ανοιχτοχέρη, τον γλεντζέ, τον ανιδιοτελή φίλο, τον ασυμβίβαστο, τον μαχητικο, τον «αιρετικό», όσο θα ζούμε.

Ώρα σου καλή!

Πηγή:

http://vostiniotis.blogspot.com

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΣΟΦΙΑ ΖΑΡΑΜΠΟΥΚΑ

ΣΕΙΡΑ: Αριστοφάνης για παιδιά, Αθήνα, Κέδρος, 1977. Βάτραχοι, Σελ. 36. ISBN: 960-04-1959-0

Ειρήνη, Σελ. 36. ΙSBN: 960-04-0034-2

Λυσιστράτη, Σελ. 36. ISBN: 960-04-0035-0

Όρνιθες, Σελ. 36. ISBN: 960-04-0036-9

Πλάτων, Σελ. 32. ISBN: 960-04-0037-7

…Η διασκευή απ' τη Σοφία Ζαραμπούκα στο έργο του Αριστοφάνη, πέρα απ' την όποια πρωτοτυπία, αγκαλιάζει το αιώνιο πρόβλημα της ειρήνης, το δίνει με ζωντάνια στο παιδί και νομίζουμε ότι έτσι γίνεται κατανοητό, δέχεται τον πρώτο προβληματισμό - όσο μικρός κι αν είναι - που βοηθάει στην αυριανή του ολοκλήρωση σαν υπεύθυνου πολίτη, πολίτη θετικού, όχι ουδέτερου ή αρνητικού.

Είμαστε της γνώμης ότι αυτά τα έργα δεν πρέπει να λείψουν από κανένα σπίτι που έχει παιδιά, απ' τις σχολικές βιβλιοθήκες κι από δασκάλους…

Μιχάλης Κολυβάκης

Εφημ. ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, 23-12-1977

Όσο πιο σπουδαίος είναι ο άνθρωπος τόσο πιο μεγάλο είναι το γιατί...

Με μεγάλη συγκίνηση η "Ανείπωτη Ιστορία" αναγγέλει ότι έφυγε από την ζωή την Πέμπτη το πρωί 24-01-2013  στο Νοσοκομείο Χατζηκώστα των Ιωαννίνων ένας μεγάλος Έλληνας (και άνθρωπος συνάμα όπως θα έλεγε) : ο Μιχάλης Κολυβάκης.

Ένας λάτρης της Ελλάδας, της επιστημονικής έρευνας, θαυμαστής της Αμερικάνικης επιστημονικής προόδου και αγνός σοσιαλιστής. Σε όλη του την ζωή επιδόθηκε σε ένα αγώνα για την διατήρηση της Ελληνικότητας από τους συμπατριώτες του και την εμπέδωση της σημασίας της έρευνας για την ζωή των ανθρώπων.

Άνθρωπος ανοιχτού πνεύματος, που καταλάβαινε εύκολα τα σημεία των καιρών, υπήρξε από τους πρώτους που υποστήριξε σοσιαλιστικές κατευθύνσεις διακυβέρνησης στην Ελλάδα της δεκαετία του '70. Αργότερα δεν δίστασε να συγκρουστεί με τις επικρατούσες απόψεις και να ταχθεί υπέρ της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας-κοινωνίας και της προώθησης της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" προς όφελος του κόσμου όπως έλεγε.

Παιδί πολιτικών προσφύγων, ήταν φίλος της εθνικής συμφιλίωσης καυτηριάζοντας πολλές φορές τις επιλογές της αριστεράς. Αξέχαστη θα παραμείνει σε όλους η μαχητική αθρογραφία του στον τοπικό Ηπειρώτικο Τύπο όπως και οι αγώνες-προτροπές για την διατήρηση της Ελληνικής παράδοσης.

Σίγουρα στο ευρύτερο Ελληνικό κοινό ο Μιχάλης είναι άγνωστος και η ιστορία του ανείπωτη. Πολύ σύντομα η  "Ανείπωτη Ιστορία" δεσμεύεται πως θα παρουσιάσει ένα αφιέρωμα στην ζωή του διανθισμένο από γραπτά του.

Συνήθιζε να λέει στους νέους : όπου γη και πατρίς!

Αιωνίας η μνήμη σου μεγάλε Μιχάλη Κολυβάκη.