Μίκης...Reloaded!

  Με αρκετό ενδιαφέρον παρακολουθεί η "ανείπωτη ιστορία" την πάσης φύσεως αρθογραφία σημαντικών προσωπικοτήτων της ελληνικής κοινωνίας. Πολλοί ευρωληγούρηδες, πνευματικοί κοτζαμπάσηδες και εργολάβοι της κοινωνικής ευαισθησίας μπορεί και να τους αποκαλέσουν τρελούς, ακραίους, συντηρητικούς κτλ. Το παρόν blog, πιστό στις θέσεις-αρχές του, αποφάσισε να αναδημοσιεύσει, για ανείπωτη ιστορία αυτού του μήνα, την πρόσφατη επικοινωνία του Μίκη Θεοδωράκη με τον Στέφανο Ληναίο.

  Το περιεχόμενο του κειμένου εκφράζει τις ανησυχίες του Μίκη Θεοδωράκη για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα τόσο στο εσωτερικό όσο και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και καλύπτει πλήρως τον διαχειριστή του blog σε επίπεδο ανησυχιών και όχι μόνο. Είναι δε αξιωσημείωτο οτί αυτές οι σκέψεις δεν προέρχονται από κάποιον με "δεξιό"-αμαρτωλό κατά κάποιους παρελθόν αλλά από ένα παλιό μέλος του ΚΚΕ, που συμμετείχε στα Δεκεμβριανά, εξωρίστηκε στην Ικαρία κ.α. και κυνηγήθηκε από το καθεστός των Συνταγματαρχών. Επομένως οι αντίπαλοι του έχουν αιτίες αλλά όχι πολλές αφορμές για να τον κρεμάσουν...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Σ’ αυτή την ιστορική καμπή που βρισκόμαστε, τρία είναι τα κύρια μέτωπα στα οποία οφείλουμε να πάρουμε σαφή στάση:

Το πρώτο αφορά την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν. Το δεύτερο αφορά τα Σκόπια και το όνομα «Μακεδονία». Και το τρίτο την υπεράσπιση της ελληνικότητας μπροστά στην επίθεση που δέχεται από ελληνικές και διεθνείς οργανωμένες δυνάμεις.

1) Κύπρος: Παρά το ότι ο ελληνοκυπριακός λαός απέρριψε το Σχέδιο Ανάν με μεγάλη πλειροψηφία (70%), εν τούτοις τόσο μέσα στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα υπάρχουν πρόσωπα και δυνάμεις που συνωμοτούν, ώστε με την δημιουργία καταλλήλων συνθηκών να το επιβάλουν τελικά, μιας και η επικράτησή του εξακολουθεί να αποτελεί βασικό στόχο της πολιτικής των ΗΠΑ, που θέλουν μ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν ένα σημαντικό στρατηγικό έρεισμα για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα σχέδιά τους στην Μέση Ανατολή.

Είναι ανάγκη λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να ακουστεί η φωνή της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που δεν συμφωνεί στην εφαρμογή αυτού του Σχεδίου, το οποίο είναι αντίθετο με τα συμφέροντα της Κύπρου και ειδικότερα των Ελληνοκυπρίων, που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού Έθνους.

2) Σκόπια: Δεν θα πρέπει να έχει για μας καμμιά απολύτως σημασία το γεγονός ότι τα έχουν ήδη αναγνωρίσει με το όνομά τους πολλά κράτη δια διάφορους εμφανείς λόγους. Στην πραγματικότητα όσοι το κάνουν, αγνοούν ή και περιφρονούν την ιστορική αλήθεια. Άγνοια ασυγχώρητη, που οδηγεί στην ουσιαστική γελοιοποίησή τους. Το γεγονός και μόνο ότι έτσι θα νομίζουν ότι με την επιλογή τους αυτή θα συνυπάρχουν με τα τρισέγγονα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα αποτελεί γι’ αυτούς αιτία χλευασμού και υποτίμησης της σοβαρότητάς τους. Και υποθέτουμε ότι είναι περιττό να επαναλάβουμε εδώ τα λόγια του ίδιου του πρώην Προέδρου των Σκοπίων κ. Γκλιγκόρωφ, ότι δηλαδή οι Σκοπιανοί είναι Σλαύοι , η εθνικότητά τους Σλαυική και η γλώσσα τους ένα μείγμα Σλαυικής και Βουλγαρικής διαλέκτου.

Εκείνο όμως που θα πρέπει να μας αφορά ως Έλληνες, είναι το γεγονός ότι ορισμένοι ηγέτες των Σκοπιανών αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το όνομα «Μακεδονία», ανακηρύσσοντας τους εαυτούς τους ως μοναδικούς απογόνους-κληρονόμους της αρχαίας Μακεδονίας, του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και με το εύρημα της «Μακεδονίας του Αιγαίου» να διεκδικούν χωρίς ντροπή τα εδάφη της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας από δύση σε ανατολή χαράζοντας σαν σύνορα στον νότο τις παρυφές του Ολύμπου! Φτάνουν στο σημείο μάλιστα να διατείνονται ότι η Θεσσαλονίκη, που την προορίζουν ως πρωτεύουσά τους, βρίσκεται σήμερα υπό ελληνική κατοχή!

Πρόκειται για ένα βλακώδες, αισχρό και προσβλητικό παραλήρημα, απέναντι στο οποίο το μόνο που ταιριάζει σ’ έναν υπεύθυνο λαό και ένα υπεύθυνο κράτος είναι η απόλυτη περιφρόνησή. Που σημαίνει ότι δεν δεχόμαστε καμμιά σχέση και ακόμα πιο πολύ καμμιά συζήτηση μαζί τους. Είτε μόνοι μας είτε με τη μεσολάβηση του

ΟΗΕ όπως γίνεται σήμερα. Και το μόνο που οφείλουμε να πράξουμε είναι να δηλώσουμε καθαρά ότι εμείς δεν πρόκειται ποτέ να τους χαρίσουμε το όνομα «Μακεδονία» και ότι δεν θέλουμε να έχουμε καμμιά σχέση οικονομική και διπλωματική μαζί τους.

Κλείνουμε τα σύνορα. Και δεν καταδεχόμαστε ούτε να τους εμποδίσουμε να μπουν στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης, που τόσο πολύ επιθυμεί την παρουσία ανάμεσά τους των γνήσιων απογόνων του … Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ας τους χαίρονται λοιπόν, μιας και στην πραγματικότητα απολαμβάνουν την πλήρη εύνοια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που έχουν ήδη μεταβάλει μαζί με το Κόσοβο και τα μισά Σκόπια σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές τους βάσεις στον κόσμο. Με άλλα λόγια αποτελούν ήδη ένα στρατηγικής σημασίας προτεκτοράτο των ΗΠΑ και για τον λόγο αυτόν οι απειλές τους με στόχο τα εδάφη μας θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν.

Μετά από όλα αυτά η συμμετοχή μας στις διαδικασίες που μας επιβάλλονται άνωθεν για δήθεν σύνθετες ονομασίες για όλες τις χρήσεις και πράσινα άλογα -γιατί αυτό που θα γίνει τελικά είναι να παραμείνει το όνομα «Μακεδονία»- αποτελεί απαράδεκτη υποχώρηση, που θίγει την σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά μας. Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά ότι.η στάση αυτή δεν ταιριάζει σε λαούς όπως ο δικός μας, που είχε το θάρρος να αντιταχθεί στους ισχυρούς σε δύσκολες και κρίσιμες περιόδους προστατεύοντας την ιστορία του, την τιμή και την υπερηφάνεια του.

3) Το τρίτο και σημαντικότερο εθνικό πρόβλημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει, είναι η αποκάλυψη και καταγγελία στον ελληνικό λαό των κύκλων, ομάδων και οργανώσεων που σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς επιδιώκουν την κατεδάφιση της ελληνικότητας.

Μεταξύ των διεθνών οργανώσεων πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε το «Ίδρυμα Σόρος», που συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων των δυνάμεων που αποφάσισαν την διάλυση της Γιουγκοσλαυίας, τον πόλεμο στην Γεωργία και την αποσύνθεσή της, την υποταγή στη Δύση της Ουκρανίας και που σήμερα αναμοχλεύουν τους εθνικισμούς στην Αλβανία προετοιμάζοντας το όραμα για την Μεγάλη Αλβανία με τη δημιουργία του Κοσόβου και με στόχο την Ήπειρο (Τσαμουριά) αλλά και στα Σκόπια με την ενίσχυση της προβολής της «Μακεδονίας του Αιγαίου».

Όσον αφορά τη χώρα μας, με στόχο το χτύπημα της ελληνικότητας αποβλέπουν στην αποδιοργάνωση της συνοχής του ελληνικού έθνους ξεκινώντας από την παραμόρφωση ιδιαίτερα της σύγχρονης ιστορίας μας -πριν, κατά και μετά την επανάσταση του 1821- και την εξάλειψη του ελληνικού πολιτισμού, παραδοσιακού και σύγχρονου.

Ορισμένοι Έλληνες, ουσιαστικοί πράκτορες αυτών των ύποπτων διεθνών οργανώσεων εργάζονται εδώ και πολύ καιρό συστηματικά. Έχουν διεισδύσει μέσα στους πλέον σημαντικούς και ευπαθείς τομείς της κοινωνικής μας ζωής, όπως η Παιδεία, η εξωτερική πολιτική, τα ΜΜΕ, καθώς και στους κομματικούς χώρους έχοντας ήδη κατορθώσει να σταθεροποιήσουν ένα σημαντικό προγεφύρωμα με την οικονομική ενίσχυση των ξένων και στηριζόμενοι στην άγνοια των πολλών και στην αποσιώπηση εκ μέρους των οπορτουνιστών έχουν ήδη προξενήσει μεγάλες βλάβες στην παραδοσιακή συνοχή του λαού μας τουλάχιστον ως προς τις παραδοσιακές του αξίες, που τον έκαναν να είναι αυτός που είναι. Σε πείσμα όλων των δεινών που κατά καιρούς δοκιμάζουν την αντοχή του.

Επομένως η καλλιέργεια του πατριωτισμού αποτελεί σήμερα την μοναδική απάντηση, ώστε ο λαός μας να μπορέσει να αποκρούσει ενημερωμένος, ενωμένος και άγρυπνος αυτό το σατανικό σχέδιο ξεσκεπάζοντας και απομονώνοντας τους εχθρούς του, όποιοι και αν είναι και όπου κι αν βρίσκονται.

Αρκετά κοιμηθήκαμε έως τώρα. Καιρός να ξυπνήσουμε, να εγερθούμε, να εξεγερθούμε και ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε όπως αρμόζει τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν την ιστορία, τον πολιτισμό, το ήθος, τις παραδόσεις και τελικά την ακεραιότητά μας.

Αθήνα, 21.12.2009

Τα κείμενο εστάλη στο Στέφανο Ληναίο, μαζί με την επιστολή:

Αγαπητέ μου Στέφανε,

Προχτές το βράδυ στην ΝΕΤ ο Νίκος Δήμου στην εκπομπή «Στα άκρα» επαναλάμβανε τις γνωστές απόψεις Ρεπούση-Λιάκου-Κουλούρη-Άννας Φραγκουδάκη και του νέου «φρούτου», της κ. Δραγώνα, βουλευτού του ΠΑΣΟΚ και «ειδικής γραμματέως του Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων» δηλαδή στην καρδιά της διαμόρφωσης της σκέψης, των γνώσεων και του ήθους των Ελλήνων του μέλλοντος. Στην συμμορία συμμετέχει και ο κ. Νίκος Μουζέλης, σύζυγος της κ. Θ. Δραγώνα, καθηγητής του LSE (?) και επιστημονικός υπεύθυνος του «Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ»!!! Άλλο ένα πόστο-κλειδί. Το 1999 συναντάμε την κ. Δραγώνα μαζί με τους «επιφανέστερους Έλληνες αναθεωρητές ιστοριογράφους» σε διεθνές συνέδριο στην Χάλκη του CDRSEE (Κέντρο για την Δημοκρατία και την Συμφιλίωση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη) και του ΕΛΙΑΜΕΠ (έδρα του κ. Βερέμη) με θέμα την «Εθνική Μνήμη» (δηλ. λέω εγώ, «πώς θα καταργήσουμε την εθνική μας μνήμη»). Η κ. Δραγώνα στο βιβλίο της «Τι είν’ η πατρίδα μας;» πιάνει τον … ταύρο από τα κέρατα (θαύμασε ύφος γραφής): «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε για να κονομήσουμε (!!!) πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων». (Τρέμετε άθλιοι «κονομάκηδες» Σεφέρη και Ελύτη, που στην ομιλία σας κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ υμνήσατε την συνέχεια του ελληνικόυ έθνους από τον Όμηρο έως σήμερα). Στο εν λόγω βιβλίο της η σύμβουλος της κ. Άννας Διαμαντοπούλου αναφέρει σχετικά: «Η αρχαιότητα χρησιμοποιείται σαν πρότυπο υπεριστορικό (!) με αποτέλεσμα να «αποδεικνύει» την αναξιότητα της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτισμού της».

Επίσης το Έθνος περιγράφεται ως «οντότητα υπερχρονική και στατική» με αποτέλεσμα να ναρκοθετείται η έννοια της εξέλιξης και να καλλιεργούνται αντίθετα με τις αξίες της εποχής μας εθνοκεντρισμός και ξενοφοβία».

Ο μόνος που απάντησε δημοσίως σ’ αυτά απ’ ό,τι γνωρίζω, είναι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος σε τελευταίο άρθρο του στα «ΝΕΑ», ο οποίος προς τιμήν του απαντώντας σε σχετικό με τα παραπάνω άρθρο της κ. Άννας Φραγκουδάκη, στενής φίλης και ομοϊδεάτισσας της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας: «Η κ. Φραγκουδάκη θεωρεί πως κάθε αναφορά σε πατρίδα, πατριωτισμό, έθνος είναι συντηρητική, δεξιά και σχεδόν φασιστική πολιτική (…). Έτσι καλό θα είναι να απαλειφθούν από τα σχολικά βιβλία όλα τα ποιήματα, τα διηγήματα και τα δοκίμια που αναφέρουν θετικούς χαρακτηρισμούς ως έννοιες «πατρίδα», «έθνος». Πρέπει ευθύς να αφαιρεθούν από τα σχολικά εγχειρίδια όλες οι αναφορές που υπάρχουν στο έργο του Σολομού και ιδίως στον πατριδοκαπηλικό «Ύμνο εις την Ελυθερίαν» στις έννοιες «πατρίδα» και «έθνος». Αν δεν γίνεται να καταχωνιαστεί η «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» του Παπαρηγόπουλου, καλό θα είναι να καεί. Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να καεί και μάλιστα δημοσίως το φασιστικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Για την Πατρίδα». Να εξοβελισθούν τα δεκατετράστιχα του Παλαμά «Πατρίδες» (…). Εντός σύντομης προθεσμίας πρέπει να αλλάξουν όνομα η ποδοσφαιρική ομάδα «Εθνικός», το «Εθνικό Θέατρο», η εφημερίδα «Έθνος», το «Πατριωτικό Ίδρυμα», το «Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών», το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, η Εθνική Λυρική Σκηνή κλπ. κλπ.»

Όπως καταλαβαίνεις, μπροστά σ’ αυτή την βαρυχειμωνιά που μας προέκυψε ξαφνικά, ένας μονάχα κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. Εκτός πια κι αν όλοι οι Έλληνες, ανώνυμοι και επώνυμοι, έχουν περιπέσει σε χειμερία νάρκη ή έχουν (έχουμε) χάσει τα ανακλαστικά μας ως Έλληνες πατριώτες…

Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός, πρώτον να ενημερώσουμε όσο γίνεται πιο πλατειά, πιο υψηλά και πιο βαθειά τους Έλληνες πολίτες, ανεξάρτητα από μόρφωση, ιδιότητα, ειδικότητα, επάγγελμα και αξίωμα. Δεύτερον να αποκαλύψουμε τη συνωμοσία και τους συνωμότες έναν-έναν, να αποκαλύψουμε τις απόψεις, τις προσπάθειες, τις πράξεις και τα έργα τους και κυρίως αυτούς που κρύβονται πίσω τους, που φαίνεται ότι είναι τόσο ισχυροί και επικίνδυνοι, ώστε να έχουν ως τώρα κατορθώσει να τους προωθήσουν στα νευραλγικότερα σημεία της εθνικής μας ζωής και ειδικά στην Παιδεία, στα ΜΜΕ, ακόμα και στο Κέντρο όπου σχεδιάζεαι η εξωτερική μας πολιτική, στο Υπουργείο Εξωτερικών! Τρίτον, να προβάλουμε τις λεπτομερείς αποκαλύψεις του «ΑΡΔΗΝ» για την ΕΛΙΑΜΕΠ, που φαίνεται ότι παίζει τον ρόλο της ραχοκοκκαλιάς απ’ όπου εκπορεύονται οι ειδικευμένες ομάδες των συνωμοτών. Τέταρτον, να περάσουμε όσο γίνεται περισσότερο στην αντεπίθεση, αφού πρώτα πεισθούν όλοι ότι η πατρίδα μας αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο ίσως κίνδυνο στην ιστορία της, γιατί αυτή τη φορά προέρχεται από τα μέσα και όχι από έξω, όπως έως τώρα.

Δεν αντιμετωπίζουμε εχθρικούς στρατούς με όπλα που τραυματίζουν και σκοτώνουν τα σώματα αλλά την ψυχή μας! Γιατί έχουμε μέσα στο σώμα μας έναν καρκίνο, που αν τον αφήσουμε να γενικευθεί, το αποτέλεσμα θα είναι να καταστραφούν τα ευαίσθητά μας «όργανα», δηλαδή οι αξίες, πάνω στις οποίες στηρίζεται η ίδια η ζωή του «σώματος», που είναι η ελληνική κοινωνία, η ελληνική πατρίδα και το ελληνικό έθνος, που κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και γίναμε αυτοί που είμαστε -καλοί, κακοί αλλά είμαστε εμείς και όχι κάποιοι απρόσωποι, όπως επιχειρούν ως φαίνεται να μας κάνουν, ξένοι και ντόπιοι συνωμότες, για τα δικά τους συμφέροντα.

Επειδή γνωρίζω ότι συμφωνείς μ’ αυτές τις απόψεις, σου στέλνω μαζί με το γράμμα αυτό (που αν νομίζεις μπορεί να πάρει δημοσιότητα), μια προσωπική έκκληση προς τους συμπατριώτες μας, με τον τίτλο «Για την υπεράσπιση της εθνικής μας συνείδησης».

Πιστεύω ακράδαντα ότι όπως στην εποχή της Εθνικής Αντίστασης ο κύριος στόχος ήταν η Ελευθερία της πατρίδας και τον καιρό της Αντίστασης κατά της Χούντας η Δημοκρατία, σήμερα που προβάλλουν όλο και πιο πολύ οι κίνδυνοι, τόσο εξωτερικοί όσο και εσωτερικοί, για την ακεραιότητα της πατρίδας μας (κάθε μορφής), ο κύριος στόχος όλων των Ελλήνων, ανεξάρτητα από ιδεολογίες και κόμματα, θα πρέπει να είναι ο Πατριωτισμός.

Σε χαιρετώ με αγάπη,

Μίκης Θεοδωράκης

 

Πηγή: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=22683#22683

Λίβερπουλ: Η πόλη των Νοτίων

  Λίβερπουλ: Μια γοητευτική πόλη στον βορρά της Αγγλίας με το λιμάνι της γνωστό παγκοσμίως. Μια πόλη με ιδιαίτερη ιστορία. Αν ρωτήσεις έναν Ευρωπαίο  τι σημαίνει Λίβερπουλ πιο πιθανό είναι να εκθιάσει την ομάδα ποδοσφαίρου της πόλης της δεκαετίας του '70 και '80. Ένας μη-Ευρωπαίος ίσως μιλήσει για το θρυλικό συγκρότημα των Beattels.

  Για τους λάτρεις της αμερικάνικης ιστορίας όμως το Λίβερπουλ είναι συνδεδεμένο με τους Νότιους του Αμερικάνικου Εμφυλίου Πολέμου (1861-1865). 150 χρόνια πριν η πόλη ήταν μεγάλο κέντρο εμπορίου και δουλεμπορίου και πολλοί Ευρωπαίοι αναχωρούσαν ως μετανάστες από εκεί για τις Η.Π.Α. Επίσης δέχονταν επισκέψεις από πολλούς θαλασσοπόρους και ναύτες.

  Στις αρχές φθινοπώρου μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη συγκίνησε τους λάτρεις του Αμερικάνικου Εμφυλίου. Ο Tom Sebrell, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, με έδρα το Queen Mary, βρέθηκε με τους μαθητές του μπροστά σε ένα τραγικό μα συνάμα ευχάριστο θέαμα: τον τάφο του Charles Prioleau.

  Ο Prioleau είχε γεννηθεί στην Νότια Καρολίνα (South Carolina), μια από τις πολιτείες των Νοτίων, και υπήρξε υποστηρικτής τους στον Εμφύλιο. Κατά την διάρκεια του πολέμου βρισκόταν στο Λιβέρπουλ έχοντας επιχειρήσεις εμπορίας κυρίως βαμβακιού. Η βοήθεια του προς τους Νότιους αφορούσε προμήθειες υλικών, όπλων και αγορά-εξοπλισμό μεγάλων πολεμικών πλοιών. Έτσι μέσω των ενεργειών του αγοράστηκαν και ναυπηγήθηκαν στο Λίβερπουλ τα ξακουστά πλοία των Νοτίων CSS Alabama, CSS Florida ενώ το CSS Sheinandοah ναυπηγήθηκε στο Tyneside.

  Μετά την ήττα των Νοτίων ο Prioleau εξαφανίστηκε από το Λίβερπουλ. Η εταιρία του Fraser, Trenholm and Co. φαλήρισε εξαιτίας αποζημιώσεων. Οι απόγονοι του, που σήμερα ζουν στην Αγγλία, στις ΗΠΑ και στην Αφρική δεν ήξεραν που θάφτηκε. Κάποιοι νόμιζαν οτι ήταν στο Βέλγιο ενώ άλλοι είχαν ακούσει οτι βρισκόνταν σε ένα μέρος με το όνομα Kelsall.

  Ο καθηγητής Sebrell τελικά ανακάλυψε τον Prioleau στο Kensall Green Cemetary του Λονδίνου όπου βρίσκονται και οι σοροί άλλων ιστορικών προσωπικοτήτων όπως της Lady Byron (σύζυγος του Λόρδου Βύρωνα), ο Antony Trollope κτλ. Φαίνεται οτι μετά τον Εμφύλιο ο Prioleau μετακόμισε με συγγενείς στο Λονδίνο. Εκεί μετέφερε πολλά προσωπικά έγγραφα από το Λίβερπουλ τα οποία μαζί με τα αρχεία της εταιρίας του αποτελούν το αρχείο Fraser Trenholm Archive που σώζεται στο μουσείο Liverpool Maritime. Μέσα σε αυτά τα αρχεία μπορεί να δει κανείς ξεκάθαρα την κινητοποίηση του στον αγώνα των Νοτίων μέσω δανείων, ναυπήγησης πλοίων, αλληλογραφίας με Αμερικάνους Αξιωματούχους κατά τον εμφύλιο κτλ. Μάλιστα αναφέρετε στα αρχεία οτι το 1864 διοργάνωσε συνάντηση-Bazaar επωνύμων στο Λίβερπουλ στην εκκλήσια St.George με το όνομα Southern Prisoners' Relief Fund. Σε 5 ημέρες συγκέντρωσε 20.000$(!) ενώ υπήρχε και λαχειοφόρος με δώρο ένα γαϊδουράκι!

  Ο Prioleau απεβίωσε το 1877. Το μνήμα του είναι λιτό, δεδομένου της ζωής που έκανε, ενώ η οικεία του στο Liverpool (στολισμένη με κάθε λογής αντικείμενα που παραπέμπουν στους Νότιους καθώς και πορτρέτα αυτού και της συζύγου του Mary) ανήκει πλέον στο ομώνυμο πανεπιστήμιο. Η δε χώρα που τον υποδέχτηκε στα χώματα της αναγκάστηκε να πληρώσει στις ΗΠΑ 3.3 εκατ.λίρες (!) αποζημίωση το 1873 εξαιτίας των καταστροφών που επέφερε στους Βορείους το USS Alabama που ναυπήγησε ο ίδιος.

  Ο ερευνητής Sebrell πιστεύει οτι η ανακάλυψη του Prioleau θα φέρει ιστοροτουρισμό στο Λίβερπουλ. Ιδιαίτερα μιας που και το 2011 αναμένεται μεγάλη έκθεση στο Liverpool για τα 150 χρόνια από την έναρξη του Αμερικάνικου Εμφυλίου...

Πωγώνι: Μια ανείπωτη ιστορία στο έπος του '40

  Η "ανείπωτη ιστορία", πιστή στην εισαγωγική της διακήρυξη, θα παρουσιάσει και αυτόν τον μήνα μια ιστορία περίπου άγνωστη. Πριν από λίγες ημέρες βρεθήκαμε στην Ήπειρο με αφορμή την επέτειο των 69 χρόνων από την έναρξη του Ελληνοιταλικού πολέμου. Από τις 26-30 Οκτωβρίου παρακολουθήσαμε από κοντά γεγονότα σχετιζόμενα με τον εορτασμό του έπους του '40.

  Είμασταν στις εορταστικές εκδηλώσεις στο Καλπάκι (με την αναπαράσταση της ομώνυμης μάχης), τις παρελάσεις στα σχεδόν ερημωμένα χωριά της Ηπείρου (που πρώτα ένιωσαν την μπότα του Ιταλού εισβολέα το '40), και σε παρουσιάσεις σημαντικών βιβλίων.

  Με ιδιαίτερη συγκίνηση θα παρουσιάσουμε συνοπτικά την ιστορία μιας ιδιαίτερης περιοχής. Μιας περιοχής ξεχασμένης, "πάνω εκεί στις Πίνδου μας τις κορυφές", που ζεί με τις αναμνήσεις τις. Αναμνήσεις που ξεκινούν απο αρκετά μακρυά αλλά εμείς θα επικεντρωθούμε στην περιόδο της Ιταλικής εισβολής. Αφορμή για αυτό μας έδωσε η πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση του βιβλίου του Κ.Κωστούλα που διεξήχθει στις 26 Οκτωβρίου στο Παλαιό ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ στα Ιωάννινα. Το βιβλίο με τίτλο "Γεγονότα στο Πωγώνι 1940-41" περιγράφει ανάγλυφα γεγονότα που ακολούθησαν την εισβολή των Ιταλών στο Πωγώνι...

  Ο κόσμος πολύς. Η συγκίνηση έκδηλη. Ο σκοπός? Ιερός. Για όσους έχουν εντρυφήσει σε ανάλογες καταστάσεις το σκηνικό ήταν συνήθες: Ο Κώστας Κωστούλας, μελετητής-ιστορικός παρουσίαζε άλλο ένα βιβλίο του. Ετούτη την φορά υπήρχε μια ιδιαιτερότητα όμως: το  βιβλίο αφορούσε όχι μόνο το έπος του '40 αλλά κάτι πιο σημαντίκό, την ανείπωτη ιστορία του Πωγωνίου, μιας μικρής επαρχίας στις Βορειοδυτικές εσχατιές της Ελλάδας.
  Μετά την εισβολή των Ιταλών στις 28 Οκτώβρη, ήρθε κατοχή που δεν διήρκεσε πολύ (λόγω της μετέπειτα αντεπίθεσης του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ) από την γραμμή άμυνας του Καλπακίου εώς την Β.Ήπειρο). Ο Κ. Κωστούλας συγκέντρωσε σε αυτό το βιβλίο πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες της περιόδου.

  Κεντρικό ρόλο στην ιστορία των επιχειρήσεων στο Πωγώνι το '40 διαδραματίζει το Ανεξάρτητο Τάγμα Δελβινακίου (ΑΤΔ) εγκατεστημένο στο Χάνι Δελβινάκι με επικεφαλή τον Αντισυνταγματάρχη Μαρδοχαίο Φριζή. Το ΑΤΔ (με τρεις λόχους και σταθμό Διοίκησης) υπάγεται στην θρυλική VIII Μεραρχία υπό τον Στρατηγό Κατσιμήτρο και έχει ως τομέα δράσης την περιοχή από την Μουργκάνα εώς την Νεμέρτσικα.
  Οι μαρτυρίες πολλές. Τα χαρακώματα προετοιμάζονταν από τους ντόπιους 1 χρόνο πριν. Τί έγινε όμως κατά την είσοδο των Ιταλών?
  Η VIII Μεραρχία ενισχύεται πριν τον πόλεμο με την δημιουργία του ΑΤΔ αφού ήταν ορατός ο κίνδυνος εισβολής. Η επάνδρωση γίνεται κυρίως με Ηπειρώτες σε επιστράτευση τον Αύγουστο του '40 ενώ οι Ιταλοί έχουν από το 1939 εισβάλει και καταλάβει την Αλβανία. Οι υπόχρεοι προς επιστράτευση δέχονται ατομικές προσκλήσεις καταταγής.
  Από μαρτυρίες στο εξαίρετο βιβλίο του Κωστούλα συνάγεται οτι η οργάνωση και ανάπτυξη του ΕΣ  στην περιοχή είχε διευθετηθεί πριν τον Οκτώβριο. Μάλιστα ήταν τέτοια που είχε εγκατασταθεί στον Κακόλακκο σταθμός αεράμυνας, με 12 φαντάρους, με σκοπό την καταγραφή Ιταλικών πτήσεων. Αντιαρματικά φράγματα, ορύγματα, πάσης φύσεως εμπόδια στήνονται σε διάφορες περιοχές (π.χ. πυκνόφυτο δάσος της Μπούνας). Λόχοι εγκαθίστανται στα παραμεθώρια χωριά (Στραβοσκιάδι, Δρυμάδες) και όλοι περιμένουν τις διαταγές!
  Οι Ιταλοί παρά τα εμπόδια που συναντούν (μέχρι και καταστροφή εκ μέρους του ΕΣ ιστορικών γεφυριών βλ. γέφυρα Γκόλα, Αγίων) προελαύνουν εως το Καλπάκι. Περί αυτού ο Στρατηγός Κατσιμήτρος αργότερα εξήγησε τους λόγους επιλογής της περιοχής Καλπακίου-Καλαμά ως γραμμή ύστατης άμυνας. Κατά τον Στρατηγό το ηθικό των στρατιωτών, καταγόμενων κυρίως από την Ήπειρο, θα έπεφτε αν άφηναν μακρυά τα σπίτια τους και αμύνονταν πολύ "μέσα" στον Ελληνικό χώρο. Ενδεικτική είναι η συγκινησιακή ατμόσφαιρα που περιγράφει ο συγγραφέας κατά τον αποχαιρετισμό του Λοχία Θάνου με τους δικούς του στην Μερόπη Πωγωνίου: "Με δάκρυα και πολλά κλάματα αποχωρίζομαι του πατρός μου, της μητρός μου και των αδελφών μου". Επίσης μια άγνωστη γιαγιά ξεπροβοδίζει τους στρατιώτες  στο Βασιλικό λέγοντας: "Παναγιά μου βοήθα τα παιδιά. Να κάνει καλό καιρό να πολεμήσουν".

  Στο κεφαλοχώρι Πωγωνιανή η Ιταλική κατοχή βρίσκει τους κατοίκους φοβισμένους και βωβούς. Οι Ιταλοί συνεννοούνται με τον Γυμνασιάρχη και τις ντόπιες αρχές. Η κυρά Βρύκλω (Ευρύκλεια) Κουβάτση θυμάται χαρακτηριστικά τους Ιταλούς φαντάρους να έρχονται στο σπίτι και να της ζητούν φαγητό. Αυτή τους φίλεψε με ψωμί και αυγά και μάλιστα έδωσαν στον μονάκριβο γιο της Κώστα μια σοκολάτα. Αντίθετα, στα γύρω χωριά η κατάσταση έιναι πιο δύσκολη: οι Αλβανοί Λιάμπηδες πλιατσικολογούν και μάλιστα πέρνουν μέχρι και τις παραδοσιακές Πωγωνίσιες  στολές.
  Στο μεταξύ η μεραρχία Φεράρα των Ιταλών (που αρχικά εισέβαλε) εγκαθιστά το κέντρο διοικήσεως στο Δελβινάκι ενώ ο διοικητής του ΑΤΔ Φριζής βρίσκεται στα Δολιανά μετά την υποχώρηση. Στις 14 Νοεμβρίου αρχίζει η αντεπίθεση του ΕΣ με προεξέχων το ΑΔΤ. Πολλές μάχες διεξάγονται εκεί που είχαν ξανακαταβληθεί κατά την εισβολή. Συγκινητική είναι η περιγραφή του τέλους του ηρωικού Ταγματάρχη του ΑΔΤ Αλεβιζάτου Τζαννή στην μάχη προ της Βήσσανης (19/11/1940). Ο θρήνος καταλαμβάνει τους στρατιώτας και το κλίμα γίνεται βαρύ.
  Στις 20 του Νοέμβρη ο ΕΣ μπαίνει στο Δελβινάκι ως απελευθερωτής-νικητής. Βέβαια οι βομβαρδισμοί του Πωγωνίου από τους υποχωρούντες Ιταλούς δεν σταματούν. Μάλιστα πολλοί Πωγωνίσιοι απείχθησαν (Ξηρόβαλτο, Ορεινό κτλ) από τους Λατίνους. Πλέον έχει αρχίσει η επέλαση του ΕΣ με τις γνωστές εξελίξεις : απελευθέρωση Β.Ηπείρου, οπισθοχώρηση, Κατοχή, απελευθέρωση, εμφύλιος...

  Τιμώντας τα γεγονότα αυτά η πολιτεία πραγματοποίησε και φέτος στις 27 Οκτωβρίου εκδηλώσεις στο Καλπάκι. Παρεβρέθησαν εκ μέρους της κυβέρνησης ο Αντιπρόεδρος κ. Πάγκαλος, εκ μέρους της ΝΔ. ο ευαισθητοποιημένος βουλευτής Γ.Σούρλας (γνωστός ο  αγώνας του για την περισυλλογή-ταφή των οστών των Πεσόντων Μαχητών στη Β.Ήπειρο), αντιπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ., ο διοικητής της VIII μεραρχίας Ηπείρου και πλήθος τοπικών αρχόντων. Αλγιεινή εντύπωση προκάλεσε στον διαχειριστή η απουσία επίσημης αντιπροσώπευσης του ΚΚΕ και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Τραγικότερο δε όλων η υποτίμηση ενός από τους ελάχιστους ζώντες αγωνιστές του '40 που αφέθηκε χωρίς καμμία φροντίδα-ενδιαφέρον να παρακολουθεί την τελετή με τους συγγενείς του. Ντροπή!!!

H ξεχασμένη πτήση!!!

  Τον περασμένο Αύγουστο τα μ.μ.ε τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό έδωσαν μεγάλη δημοσιότητα στην απελευθέρωση και επιστροφή του Al-Megrahi στην πατρίδα του Λιβύη. Το σενάριο για τους μυημένους φάνταζε γνωστό: Άραβας (Λίβυος) τρομοκράτης, καταδικασμένος σε ισόβεια για την ανατίναξη της πτήσης της Pan-Am στην περιοχή Lockerbie της Σκωτίας τον Δεκέμβριο του 1988, γύριζε ελεύθερος στην πατρίδα του ύστερα από προδωτική χάρη που του απένειμε δικαστήριο της Σκωτίας.

  Η επίσημη δικαιολογία του δικαστηρίου ήταν η άσχημη κατάσταση της υγείας του (προστάτης σε προχωρημένη μορφή). Πολλά μέσα ενημέρωσης βέβαια τόνισαν οτι η Αγγλία ήρθε σε συμφωνία με την Λιβύη με αντάλλαγμα την εκμετάλλευση των πετρελαίων της χώρας. Όλα αυτά ακούγονταν ωραία και σύμφωνα με το γενικότερο κλίμα ισλαμοφοβίας που διακατέχει την Υφήλιο μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Η "ανείπωτη ιστορία'' ψάχνωντας το θέμα βρήκε την ιστορία μιας ξεχασμένης πτήσης. Μιας πτήσης που προηγήθηκε αυτής της Pan-Am αλλά είχε ένα ελλάτωμα: η πλειονότητα των επιβατών της ήταν από την Μέση Ανατολή...
  Όλα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1988, 5 μήνες πριν την πτήση της Pan-Am. Την περίοδο εκείνη ο πόλενος Ιράν-Ιράκ πλησίαζε στο τέλος του. Οι ΗΠΑ ταγμένες στο πλευρό του Ιρακ είχαν στείλει δυνάμεις στα στενά του Περσικού Κόλπου νότια του Ιράν. Στις 3 Ιουλίου ήταν προγραμματισμένη η πτήση 655 απο το Ιράν στα Η.Α.Ε.. Όμως δεν έμελε ποτέ να ολοκληρωθεί αφού κατερίφθει από το αμερικάνικο πλοίο USS Vincennes που "παραμόνευε" στα στενά.
  Είναι αλήθεια οτι η διεθνή κατακραυγή για τις ΗΠΑ ήταν μεγάλη. Ως αποτέλεσμα αναγκάστηκαν και πλήρωσαν αποζημίωση στους συγγενείς των 290 θυμάτων ύψους 68.1 εκατ.$. Καμμία άλλη κύρωση όμως δεν τους επεβλήθει...
  Στον αντίποδα, ο Al-Megrahi και μέσω αυτού η Λιβύη γνώρισαν την διαπόμπευση από την πολιτισμένη διεθνή κοινότητα στις διάφορες δίκες που ακολούθησαν την ανατίναξη της πτήσης της Pan-Am. Ποτέ δεν απεδείχθη οτι ο ίδιος έβαλε την βόμβα στην εν-λόγω πτήση. Οι Σκωτσέζοι δικαστές μάλιστα ανέφεραν το 2001 οτι υπήρχαν απλές (circumstantial) ενδείξεις ενοχής αλλά όχι αποχρώσες...
  Η υποδοχή του Megrahi στην Λιβύη κατακρίθηκε στην Δύση. Όμως δεν υπήρξε ανάλογη ευαισθησία όταν ο Διοικητής του USS Vincennes William Rogers τιμήθηκε από τον πρόεδρο Bush με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής το 1990. H υποδοχή βέβαια που επιφυλάχτηκε στον Rogers με την επιστροφή του στις ΗΠΑ, μετά το χτύπημα στην πτήση 655, ήταν θερμότατη. Και φυσικά η Λιβύη εκτός από τις κυρώσεις των ΗΠΑ και του ΟΗΕ αναγκάστηκε να πληρώσεις και ~3.5 δισεκατ.$ στους συγγενείς των θυμάτων πολύ απλά γιατί η πλειοψηφία τους ήταν από τις ΗΠΑ και την Αγγλία. Κάπως έτσι η πτήση 655 των Ιρανικών Αερογραμμών και τα 290 θύμματα αυτής ξεχάστηκαν για χάρη μιας άλλης πτήσης...

Μια βουβή...μεταφράστρια

  Οι έρευνες στις ΗΠΑ για την 11η Σεπτεμβρίου είναι ένα από τα θέματα που παρακολουθεί η "ανείπωτη ιστορία". Η αλήθεια είναι οτι μετά το πόρισμα της αρμόδιας επιτροπής η αναμόχλευση αυτού του θέματος γίνεται πλέον από τα θύματα των συγγενών και ιδιώτες.

  Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε στο συντηρητικό περιοδικό American Conservative μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Siebel Edmonds. Η Edmonds υπήρξε μεταφράστρια του FBI στα Τουρκικά, φαρσί κτλ την περίοδο αμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Επιπλέον απωλύθηκε τον Απρίλιο του 2002 εξαιτίας των μεταφράσεων που έκανε και ενόχλησαν κύκλους στην Washington.

  Όλα άρχισαν με την πρόσληψη της στις 16 Σεπτεμβρίου του 2001 οπότε τις δώθηκε η μετάφραση ογκωδών φακέλων απο τα Τουρκίκα (και όχι μόνο) στα Αγγλικά. Η Edmonds βρήκε στοιχεία στις συνδυαλέξεις που αφορούσαν σχέσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ και μελών του Κονγκρέσου με οργανώσεις που η ίδια ονόμασε "ημιπαράνομες" (καλυπτόμενες κάτω απο τίτλους όπως "Πνευματικός Σύλλογος", "Πολιτιστικός Σύλλογος", "Φιλόπτωχο Ταμείο" κτλ)  και σχετίζονταν με πωλήσεις όπλων, διακίνηση ναρκωτικών, γυναικών κτλ. Μάλιστα παρότι Τουρκικής καταγωγής δεν δίστασε να αναφέρει οτι ενορχηστρωτής και ενδιάμεσος των οργανισμών αυτών ήταν κάποιος Τούρκος.

  Τα στοιχεία που έφταναν στα χέρια της αυτούς τους 7 μήνες εργασίας στο FBI ήταν καταιγιστικά:

- Από τον Απρίλιο του 2001 οι τρομοκράτες ήταν στην Αμερική και στα αρχεία που μετέφραζε γινόταν αναφορά σε χτυπήματα 5-6 εβδομάδες μετά τον Αύγουστο σε 4-5 μεγάλες πόλεις.

- Άνθρωποι του FBI συνεργάζονταν με τις "ημιπαράνομες" οργανώσεις. Ήταν οι ίδιοι υπάλληλοι του FBI που πριν την 9/11 είχαν εμποδίσει την μετάφραση των αρχείων που η ίδια τώρα μετάφραζε.

- Οι οργανώσεις αυτές χρηματίζονταν απο την ΜΙΤ (τουρκική μυστική υπηρεσία) και έδειναν χρήματα σε πολιτικούς.

  Όταν η Εdmonds απευθύνθηκε στους ανωτέρους της, της είπαν να το βουλώσει και μάλιστα της έκαναν ενδελεχή έρευνα στο σπίτι παίρνοντας τον υπολογιστή της και υποβάλοντας την σε τεστ αλήθειας. Επίσης η αδερφή της στην Τουρκία ανεκρίθηκε απο την ΜΙΤ!!!

  Κάπως έτσι λοιπόν η Εdmonds πλησίασε 2 Γερουσιαστές για να την βοηθήσουν. Αυτοί απευθύνθηκαν στον Γενικό Εισαγγελέα John Ashcroft ο οποίος όμως επικαλέστηκε, για πρώτη φορά από την δημιουργία τoυ, το States Secret Privilege, μια νομική δικλείδα  που απαγόρευε απο την Sibel Edmonds να κάνει οποιαδήποτε δήλωση επί του Θέματος (μέχρι και ότι έιναι από την Τουρκία ή οτι μετέφραζε Τουρκικά). Επίσης όλα τα στοιχεία της υπόθεσης δεν ήταν πλέον διαθέσιμα.

  Βέβαια επειδή η υπόθεση είχε γίνει γνωστή στους συγγενείς των θυμάτων υπήρξε κοινωνική πίεση και η Edmonds κατέθεσε στην επιτροπή της 9/11 σε ειδική αίθουσα με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας όπου εξέθεσε όλα τα στοιχεία που είχε από τις μεταφράσεις. Η επιτροπή δεν περιέλαβε τις μαρτυρίες της βουβής μεταφράστριας στο πόρισμα ενώ τα συμπεράσματα ήταν γενικόλογα αφήνοντας ικανοποιημένους τους πολιτικούς, το FBI την CIA κτλπ.

  Όμως στις 8 Αυγούστου τις επετράπει να καταθέσει, και να λύσει έτσι την σιωπή της μετά απο 7 χρόνια, στην Washington για την υπόθεση Schmidt/Krikorian που αφορά την δράση του Τουρκικού Lobby για την αποτροπή της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Επιπλέον έδωσε και την γνωστή συνέντευξη στο American Conservative όπου αναφέρει εν συντομία :

- O Marc Mark Grossman, παλιός πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία, είχε συνάψει στενές σχέσεις με Τούρκους αξιωματούχους, εγκληματικά γκρουπ, Ισραηλίτες αξιωματούχους κτλ. Έφυγε απο την πρεσβεία όταν βρέθηκαν για αυτόν στοιχεία για το σκάνδαλο Susurluk. O Mehmet Eymur που πήρε μέρος στο σκάνδαλο φυγαδεύτηκε στην Αμερική και του δώθηκε μάλιστα και υπηκοότητα. To δε κεντρικό πρόσωπο στην υπόθεση Abdullah Catli είναι και αυτός στις ΗΠΑ.

- Με τον επαναπατρισμό του ο Grossman έγινε απο τον πρόεδρο Bush ο ν.3 στο υπουργείο εξωτερικών (γνωστός για τις αντιελληνικές του θέσεις)

- Οι Richard Pearl, Douglas Feith, που υπήρξαν μέλη με ενεργό ρόλο στο επιτελείο Bush, έδειναν πληροφορίες (προσωπικού χαρακτήρα όπως οικογενειακά προβλήματα, αιτήσεις διαζυγίων, οικονομικά, χαρτοπαιξία κτλ) στον Grossman για σημαντικούς αξιωματούχους του Πενταγώνου ουτωσώστε να τους εκβιάζουν.

- Ο Grossman παρέδιδε αυτά στον γερουσιαστή Lantos καθώς και σε Τούρκους.

- O Lantos  μέσω του Αlan Makovsky παρέδιδε στοιχεία που αφορούσαν εξοπλισμούς κτλ στο Εβραϊκό Lobby και στους  Τούρκους.

- Το δίκτυο αυτών των κατασκόπων περιελάμβανε Τούρκους καθηγητές πανεπιστημίου (στο ΜΙΤ μόνο ανεφέρεται σε ένα πυρηνικό φυσικό) που λόγω θέσης διόριζαν σε καίρεια εργαστήρια εθνικής ασφάλειας "δικους τους" φοιτητές που παρείχαν έναντι μικρής αμοιβής πληροφορίες για θέματα άμυνας, πυρηνικών κτλ.

  Όλα αυτά συνέβαιναν κάπου απο το 1996-1999. Το FBI συγκέντρωνε στοιχεία και για άλλους πολιτικούς (Dennis Hastert κτλ) αλλά λόγω της κρυφής μαγνητοφώνησης κάποιων πολιτικών το Υπουργείο Δικαιοσύνης σταμάτησε την έρευνα ως παράνομη...

  Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός οτι τα πρόσωπα που αναμείχθηκαν στα σκάνδαλα που περιέγραψε η Edmonds διαδραμάτισαν όλα ρόλο κατά την πρώτη θητεία του Bush 2000-2004 και σιγά σιγά και διακριτικά έφυγαν από το προσκήνιο πριν το τέλος της δεύτερης προεδρείας Bush το 2008. Ενδεικτικά:

- Ο Dennis Hastert  ήταν πρόεδρος της Βουλής απο το 01/01/99-01/01/06

- Ο Pearl έφυγε απο το υπουργείο άμυνας το 2004

- Ο Faith έφυγε απο το υπουργείο άμυνας το 2005

- O Grossman πήρε σύνταξη το 2005

  Έτσι λοιπόν όταν μπόρεσε και μίλησε η βουβή μεταφράστρια τα μυστικά είχαν χαθεί...

Η ανείπωτη ιστορία του Γιώργου Γιαννούλη

  Ο Γιώργος Γιαννούλης γεννήθηκε το 1914 στο χωριό Επταχώρι Καστοριάς. Υπήρξε θα λέγαμε γέννημα και θρέμμα του Γράμμου-βουνό που ήξερε πολύ καλά. Άριστος μαθητής, τελειώνει το Γυμνάσιο του χωριού και πηγαίνει στην Αθήνα για να γίνει δικηγόρος.

  Σε ηλικία 24 ετών καλείται να υπηρετήσει την πατρίδα του και παρουσιάζεται στην Σχολή Αξιωματικών στην Σύρο. Εκεί ο Διοικητής του, εντυπωσιασμένος απο τις στρατιωτικές του ικανότητες τον πείθει να εκπαιδεύσει την νέα σειρά αξιωματικών. Έτσι γνωρίζει ένα άλλο παιδί του Γράμμου, τον Ταξίαρχο Αχιλλέα Παπαϊωάννου αργότερα υποδιοικητή των ανταρτών του ΕΛΑΣ στον Γράμμο στο πρώτο αντάρτικο. Στην σχολή της Σύρου οι μαθητές του θαυμάζουν τις ικανότητες του, την ευρύτητα πνεύματος και την εξυπνάδα του. Το 1940 το χρέος προς την πατρίδα τον καλεί και συμμετέχει στο Αλβανικό μέτωπο όπου τραυματίζεται 2 φορές. Με την επικράτηση των Γερμανών στην Ελλάδα είναι απο τους πρώτους που βγαίνουν στην Δυτική Μακεδονία και οργανώνει ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ για την εθνική αντίσταση.
  Ξεσηκώνει τα Κατσαουνοχώρια και τα Πευκοχώρια του Γράμμου και τον ακολουθούν στο αντάρτικο τα χωριά της Πυρσόγιαννης, Βούρμπιανης, το Πευκόφυτο, η Κυψέλη, η Λυκορράχη, το Επταχώρι κτλ. Γίνεται μέλος της διοίκησης του ΕΛΑΣ περιοχής Γράμμου και συμμετέχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών, Βουλγάρων, Κομιτατζήδων και πολεμά ενάντια σε εθνικιστές της ευρύτερης περιοχής.
  Το 1943 συμβαίνει ένα γεγονός κομβικής σημασίας για την μετέπειτα πορεία στην ζωή του Γιαννούλη. Τον Μάιο εμφανίζεται στην περιοχή Βοϊου-Γρεβενών-Καστοριάς μια ομάδα εθνικιστών υπο τον Συνταγματάρχη Πούλιο, τον Πόρπη κ.α. οι οποίοι αντιμάχονταν τον ΕΛΑΣ και έρχονται σε σύγκρουση μαζί του. Ο Γιαννούλης την περίοδο εκείνη είναι άρρωστος και ο Καπετάν Πατσούρας τον προτρέπει να πάει σπίτι του και να γίνει καλά. Κατά την διάρκεια της αρρώστιας του ο ΕΛΑΣ ήρθε σε μάχες με τους εθνικόφρονες. Όταν επέστρεψε ο Γιαννούλης στο Αρχηγείο Γράμμου στο Νεστόριο καλέστηκε να απολογιστεί γιατί δεν πήρε μέρος στις μάχες αυτές. Υπέστη βαρυά κριτική απο τον γνωστό μαχητή Περικλή (Αντώνη Αντωνιάδη) ενώ στο αρχηγείο του Γράμμου άλλαξε το στρατιωτικό επιτελείο λόγω αυτών των γεγονότων. Η απουσία του αγωνιστή Γιαννούλη (εν μέσω αρρώστιας) ήταν κάτι που οι "σύντροφοι" του δεν εξέχασαν...
  Κατά την διάρκεια του δεύτερου αντάρτικου (Εμφυλίου) ο Γιαννούλης θα βγεί στα βουνά του Γράμμου και του Βοϊου και θα συγκροτήσει ομάδες ανταρτών-καταδιωκώμενων (ΔΣΕ), δηλαδή η συμμετοχή του θα είναι ενεργή και σε αυτή την περίοδο των μαχών. Ο Γιαννούλης πίστευε οτι το 2ο αντάρτικο θα κρινόταν στα δύο πρώτα χρόνια του και νικητής θα ήταν αυτός που θα έφτιαχνε πιο γρήγορα στρατό και θα ακολουθούσε επιθετική τακτική. Υποστήριζε μια εναλλακτική στρατηγική : την κατάληψη των Γρεβενών, του Τσοτυλίου και της Νεάπολης σε πρώτη φάση και σταδιακά την επέκταση στο Υψιπίπεδο Κοζάνης και αργότερα την δημιουργία βάσεων στην Πίνδο, το Βέρμιο, τον Όλυμπο και το Καϊμακτσαλάν. Το σχέδιο αυτό όπως υποστηρίζει ο Αχιλλέας Παπαϊωάννου στο Βιβλίο του "Η παρέλαση των Γιγάντων" ήταν άμεσα εφαρμόσιμο και πραγματοποιήσιμο...
  Όμως η ηγεσία του ΔΣΕ φαίνεται πως είχε άλλα σχέδια...Ο Μάρκος Βαφειάδης που υπήρξε αρχιστράτηγος των ανταρτών καθαιρείται λόγω της γνωστής διαφωνίας με τον Ζαχαριάδη και επικεφαλής των ανταρτών τίθεται ο Γούσιας. Ο Γούσιας δεν χώνευε τις επιτυχίες του Γιαννούλη (Μιτσικέλι, Ασπραγγέλλους, περιοχή Καστοριάς κτλ) και τον περίμενε στην γωνία. Ξεσκάλισε το αρχείο του Βαφειάδη (όσο ήταν ο τελευταίος επικεφαλής του ΔΣΕ) και σημείωσε τα γεγονότα του '43 και του '47. Τι είχε γίνει το '47;
  Το καλοκαίρι του '47 ο Γιαννουλης τέθηκε σε διαθεσιμότητα (ήταν αρχηγός Γράμμου) από τον Βαφειάδη για την αποτυχία στην κατάληψη των Γρεβενών από τους αντάρτες και την εγκατάλειψη του Γράμμου στις εαρινές επιχειρήσεις. Ο διοικητής του Αρχηγείου Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας Κικίτσας όπως και ο πολιτικός επίτροπος (ΠΕ) Ερυθριάδης δεν κατηγορήθηκαν για τίποτα αλλά αντιθέτως με εκθέσεις τους συκοφάντησαν τον Γιαννούλη.
  Επίσης τον Αύγουστο του 1948, ο ΔΣΕ ήταν σε θέση άμυνας στα υψώματα Κάμενικ-Γκόλιο του Γράμμου και ο Γιαννούλης διοικητής της 102 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ που δρούσε εκεί. Ο Γούσιας καθαιρεί τον Γιαννούλη και θέτει επικεφαλής τον Υψηλάντη (Ρόσιο). Μετά την κανονική παράδοση παραλαβή ο Γιαννούλης έπρεπε να φύγει (παρουσιαστεί στον Γούσια) αλλά τον παρακαλεί ο Υψηλάντης και διανυκτερεύει με την πρώην Ταξιαρχία του γιατί φοβόταν μήπως και συμβεί κάτι απροόπτο (είχε πρόσφατα λιποτακτήσει ένας διοικητής λόχου της 102 Ταξιαρχίας). Το βράδυ της 20ης Αυγούστου ο Κυβερνητικός Στρατός (ΚΣ) που αντιμάχονταν τους αντάρτες με την βοήθεια του λιποτάκτη σπάει το μέτωπο της 102 Ταξιαρχίας και υπεισέρχεται στα μετόπισθεν της (γραμμή ευθύνης της 601ης μονάδος που διεύθυνε ο Γούσιας) και ο Δυτικός Γράμμος καταρρέει για τους αντάρτες παρά την μάχη που έδωσε ο Γιαννούλης με εφεδροαντάρτες.
  Ύστερα από αυτό το πατατράκ στον Γράμμο ο Γούσιας στέλνει τον Στρατηγό Λάμπρο και τον Πάνο Δημητρίου να συλλάβουν τον Γιαννούλη. Του δένουν τα χέρια πισθάγκωνα και τον συνοδεύουν στο Αρχηγείο Γράμμου για να δικαστεί. Ο Υψηλάντης που εγνώριζε την αλήθεια δεν μίλησε εως τον θάνατο του για τις όποιες ευθύνες του Γούσια στην επιχείρηση. Στο βιβλίο που εξέδωσε μάλιστα δεν αναφέρεται καθόλου στο περιστατικό...Ο Γιαννούλης λίγο μετά καταδικάζεται σε μιά συνεδρίαση θα λέγαμε τύπου ιερατείου και εκτελείται.
  Μετά την ήττα του ΔΣΕ και την μεταφορά των ανταρτών στην Τασκένδη (και όχι μόνο) πολλά στοιχεία της υπόθεσης Γιαννούλη θα γίνουν γνωστά και θα συνταράξουν τους παλιούς αγωνιστές- νυν πολιτικούς πρόσφυγες. Ο Δημήτρης Μπαλάσκας, υπεύθυνος δικαστικού στον ΔΣΕ θα πει οτι στρατοδικείο δεν έγινε ποτέ!!! Ο καπετάν Χείμαρρος θα εκμυστηρευτεί στον Αχιλλέα Παπαϊωάννου  οτι ο Γούσιας διέταξε τον Θησέα Σαρρή να τον εκτελέσει. Για να φαίνονται όλα εντάξει διετάχθη ο Τάκης Γκαστής και έφτιαξε μια "δίκη" όπου ως απολογία χρησιμοποιήθηκε ιδιόχειρη έκθεση του Γιαννούλη την οποία υποχρεώθηκε να γράψει μετά την σύλληψη του...Στην σύσκεψη για την τύχη του Γιαννούλη (που δεν είχε καμμία σχέση με στρατοδικείο) μετείχαν οι : Ζαχαριάδης, Μπαρτζιώτας, Γούσιας, Παρτσαλίδης, Βλαντάς, Σκοτίδας, Παπαϊωάννου, Μπελογιάννης, Τζεφρώνης κτλ. Θα λέγαμε ολη η αφρόκρεμα του ΔΣΕ.
  Είναι λοιπόν φανερό οτι όλοι αυτοί που ευαγγελίζονταν την κοινωνία της δικαιοσύνης, της μη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της προκοπής, της λαϊκής εξουσίας κτλ. όταν είχαν την εξουσία στα χέρια τους δεν ήταν ικανοί να δικάσουν με δίκαιο τρόπο έναν συναγωνιστή τους. Και όχι μόνο... αλλά προέβησαν και σε συντροφική κατασυκόφάντηση του Γιαννούλη κατηγορώντας τον για αυταρχισμό, οικογενειακότητες, γυναικοδουλίες κτλ. Ο Βαφειάδης από τότες που ο Γιαννούλης επρότεινε την εναλλακτική στρατηγική για τον ΔΣΕ τον έβαλε στο μάτι. Tον κρατούσε σε απόσταση, τον υποπτευόταν και δεν τον εμπιστεύοταν. Έτσι το ιερατείο των Ζαχαριάδη, Βλαντά κτλ. στηρίχτηκε στις κατά καιρούς ιδιοτελείς αναφορές του Βαφειάδη και του Γούσια αλλά και σε συκοφαντίες καταδικάζοντας ένα παλικάρι χωρίς καν να λάβουν υπόψη τον αντίλογο....Όλο αυτό το κλίμα το είχε διαισθανθεί προ θανάτου ο Γιαννούλης και το είχε εκμυστηρευτεί στον Παπαϊωάννου, τον Σκοτίδα και τον Λιάκο. Έτσι ένας αγωνιστής του ΕΛΑΣ έπεσε από βόλι συντρόφων γράφοντας το τέλος άλλης μιας ανείπωτης ιστορίας!

*** Για χάρη της αλήθειας θα πρέπει να πούμε οτι ο Βαφειάδης είχε καλέσει σε ανύποπτο χρόνο στην σκηνή του την γυναίκα του Γιαννούλη Βασιλική (όταν κατέβηκε για να οδηγήσει την σχολή αξιωματικών του ΔΣΕ απο την Νότια Ελλάδα στο μέτωπο του αγώνα) και τις έκανε 2 φορές πρόταση γάμου λέγοντας της "οτι ο Γιαννούλης είναι τελειωμένος" κτλ... Επίσης στις 20 Αυγουστου του 1995 στο χωριό Φούσια οι φίλοι του Γιαννούλη έστεισαν πλάκα για τα 50 χρόνια απο τον θάνατο του. Όμως τον Αύγουστο του 1998, 3 μέρες μετά την επίσκεψη της Αλέκας Παπαρήγα στην περιοχή η πλάκα βρέθηκε σπασμένη και πεταμένη όπως και η ανάμνηση σήμερα του παλικαριού αυτού...

Ένα μουλάρι που μεταφέρει...ενέργεια!

  Οι Αγγλοσάξωνες ως γνωστόν είθισται να αποκαλούν μεταφορικά κάποιον "μουλάρι" όταν μεταφέρει πολλά και σημαντικά πράγματα (you are a mule λένε).

  Με μεγάλη προσοχή η "ανείπωτη ιστορία" παρακολούθησε τα debates των πολιτικών αρχηγών τις τελευταίες μέρες. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν οι διαφορετικές απόψεις των Καραμανλή και Παπανδρέου στο θέμα του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Ο μεν πρωθυπουργός μίλησε θετικά για τον αγωγό στηρίζοντας το status quo, ο δε κ.Παπανδρέου μάσισε τα λόγια του λέγοντας οτι «η διακρατική συμφωνία κατοχυρώνει τα συμφέροντα μόνο της μίας πλευράς» κτλ. Αυτή η αλλαγή στάσης έχει τονισθεί από διαφόρους σοβαρούς δημοσιαγράφους όπως ο Γ.Δελαστίκ και ο Σ.Λυγερός.

  Το παιχνίδι των αγωγών έχει πολλές παραμέτρους και είναι δύσκολο για ένα απλό πολίτη να εμβαθύνει αρκετά. Η αλήθεια είναι οτι δύο χώρες με τις κινήσεις τους παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην Ανατολική Ευρώπη: η Ουκρανία και η Τουρκία. Η μεν Ουκρανία έχει κατά καιρούς υποκλέψει ποσότητες φυσικού αερίου απο τον αγωγό που ξεκινάει απο την Ρωσία και μέσω Ουκρανίας καταλήγει στην Ε.Ε. Η Ρωσία ως αντίποινα έκλεισε πολλές φορές τις κάνουλες εκβιάζοντας-παγώνοντας την ΕΕ για να πιέσει την Ουκρανία.

  Αναγκαστικά λοιπόν η Ρωσία και η Ε.Ε. αναζητούν τρόπους απεξάρτησης από Ουκρανία και Ρωσία αντίστοιχα. Λόγω γεωγραφικής θέσης η Τουρκία είναι στα πλάνα των "αγωγών απεξάρτησης" και των δυο πλευρών διαδραματίζοντας τον ρόλο του μουλαριού που μεταφέρει ενέργεια. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ προωθούν τον αγωγό φυσικού αερίου Nabucco (Τουρκία-Βουλγαρία-Ρουμανία-Ουγγαρία κτλ), οι δε Ρώσοι τον αγωγό South Stream! (δες διπλανή φωτό). Που έρχεται και εμπλέκεται η Ελλάδα ομώς;

  Ως γνωστόν τμήμα του αγωγού Blue Stream περνάει απο την Ελλάδα με το όνομα TGI μεταφέροντας φυσικό αέριο. Όμως ο αγωγός αυτός όπως και ο Ναμπούκο διέρχονται πρώτα από τα εδάφη της Τουρκίας. Όπως είναι λογικό η Ελλάδα με την συμμετοχή της στον South Stream ανεξαρτητοποιείται ενεργιακά απο την Τουρκία. Η.Π.Α και Ε.Ε. πίεσαν την Ελλάδα για συμμετοχή στον Nabucco κάτι που έφερε αποτελέσματα (Έλληνες ευρωβουλεύτες της ΝΔ  ψήφισαν υπέρ της κατασκεύης του Nabucco σε ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο ).

  Δημιουργούνται λοιπόν καποία ερωτήματα:

- Πόσο αποφασισμένος είναι ο Γ.Παπανδρέου, αν είναι ο επόμενος πρωθυπουργός, να κοντράρει τους Ρώσους στο θέμα του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη με σκοπό τη βελτίωση των όρων της (ήδη υπογεγραμμένης) συμφωνίας; Μήπως επιθυμεί να τον υπονομεύσει προς τέρψη των ΗΠΑ και Ε.Ε.;

- Θα επιδιώξει η κυβέρνηση του την με κάθε τρόπο συμμετοχή της Ελλάδας στον South Stream;

- Σε περίπτωση κρίσης με την Τουρκία, και αν δεν συμμετέχει η Ελλάδα στον South Stream, θα μείνει  η χώρα χωρίς φυσικό αέριο απο την Τουρκία;

- Ποιός θα ταίσει-ικανοποιήσει και πως τις ορέξεις της Τουρκίας που θα μπορεί να μας εκβιάζει; Πως θα κατευναστεί το ενεργειακό αυτό μουλάρι ειδικά στην εποχή μας που οι συμφωνίες γίνονται για να παραβιάζονται;

  Η ανείπωτη ιστορία δεσμεύεται οτι θα επανέλθει στο θέμα.

H Eλλάδα απούσα απο τις εκδηλώσεις στο Γκντάνσκ

  Με έντονα αισθήματα υποδέχτηκε η "ανείπωτη ιστορία" την αναγγελία των εκδηλώσεων για τα 70 χρόνια από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμιού Πολέμου στο Γκντάνσκ της Πολωνίας την 1η Σεπτεμβρίου. Όντας ευαισθητοποιημένοι για τη δεκαετία 1940-50 παρακολουθήσαμε στενά τις αναρτήσεις διεθνών δημοσιογραφικών πρακτορίων (Reuters, AP κτλ) για ένα γεγονος που τείνει να ξεχαστεί (ειδικά στην πατρίδα μας).

  Πλήθος κόσμου (κυρίως βετεράνοι, Πολωνοί και συγγενείς πολεμιστών) απέδωσαν φόρο τιμής με επιμνημόσυνες δεήσεις σε καθολικούς ναούς καθώς και κατάθεση στεφάνων σε μνημεία του πολέμου. Το κλίμα θα λέγαμε οτι ήταν βαρύ διότι υπήρξε μια προσπάθεια στρίμωξης της Ρωσίας εξαιτίας της υπογραφής του συμφώνου μη επίθεσης Molotov–Ribbentrop 8 μέρες πριν την επίθεση στο Γκντάνσκ. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η παραδοχή του Ρώσου πρωθυπουργού Putin (σε άρθρο του σε Πολωνική εφημερίδα) περί ανήθικης συμφωνίας που βοήθησε τον Χίτλερ στα σχέδια πολέμου. Επιπλέον ο Πούτιν στηλίτευσε το οτι η Ρωσία αφέθηκε μόνη ουσιαστικά να πολεμήσει τους Γερμανούς στην Ευρώπη, έχοντας η ίδια 25 εκατ. θύματα. Συσχετίζοντας μαεστρικά τα τότε γεγονότα με το σήμερα είπε οτι απόφθεγμα αυτής της περιόδου είναι η ανάγκη δημιουργίας αποτελεσματικών αμυντικών συστημάτων με την συμμετοχή όλων των χωρών μιας Ηπείρου (σαφή νήξη για την αντιπυραυλική ασπίδα των ΗΠΑ).  

  Περίπου 20 επίσημοι απο την Ευρώπη και την Αμερική τίμησαν με την παρουσία τους τις εκδηλώσεις αν και η Πολωνική κυβέρνηση ανέμενε περισσότερο υψηλούς καλεσμένους. Μεταξύ αυτών ήταν η καγκελάριος της Γερμανίας Μέρκελ, ο Ρώσος πρωθυπουργός Πούτιν, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο Άγγλος υπουργός εξωτερικών Μίλιμπαντ, ο Γαλλός πρωθυπουργός Φιγιόν, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέιμς Τζόουνς, ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μπαλκενέντε, ο Αλβανός πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα (!), η πολιτειακή ηγεσία της Πολωνίας κτλ. 

  Εντύπωση προκάλεσε στο παρόν blog η ανυπαρξία της Ελλάδας απο μια τέτοια εκδήλωση την οποία η Αλβανία τίμησε! Η χώρα μας, που τόσα πολλά προσέφερε στον πόλεμο αυτό, δεν εκπροσωπήθηκε ούτε καν σε επίπεδο υφυπουργού! Πως είναι δυνατόν απόλεμοι υπουργοί και πολιτικοί να προσβάλουν έτσι τους ήρωες του ΄40, των οχειρών Ρούπελ και της Εθνικής Αντίστασης;

  Πραγματικά μας λειπεί το γεγονός. Η "ανείπωτη ιστορία" το στηλιτεύει και δεσμεύεται οτι θα επανέλθει επι του θέματος...

Σημείωση:  Η Αγγλία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία υπέγραψαν το 1938 την Συμφωνία του Μονάχου. Πολλοί ιστορικοί, όπως και ο Πούτιν σημείωσε, θεωρούν πως με αυτόν τον τρόπο έσβησαν αρχικά οι ελπίδες για ένα κοινό μέτωπο ενάντια στο φασισμό. Εν ολίγοις η Γαλλία, η Αγγλία και η Ρωσία "κατηγορούνται" οτι τυχωδιοκτικά υπέγραψαν συμφωνίες με τους Γερμανούς (πριν τον πόλεμο) ενώ έβλεπαν την καταστροφή να έρχεται...

Αφγανιστάν σαν να λέμε Πακιστάν

  Η ανείπωτη ιστορία, πιστή στην εισαγωγική της διακήρυξη (βλ. τα 2 πρώτα άρθρα του blog) υπενθυμίζει στους επισκέπτες οτι στα μέσα κάθε μήνα θα παρουσιάζεται και μια ανείπωτη ιστορία. Το πρόσωπο-πρωταγωνιστής θα ανακοινώνεται στις αρχές του μήνα. Επιπλέον, θα ενημερώνει τους αναγνώστες για αξιόλογα γεγονότα, videos και ανακαλύψεις που συμβαίνουν παγκοσμίως ουτωσώστε να έχουν μια σφαιρική εικόνα των τεκταινομένων και να μπορούν να τα συσχετίσουν με οτι συμβαίνει στην Ελλάδα.

  O πόλεμος στο Αφγανιστάν, που δεν έχει την προβολή του πολέμου ( ή οτι γίνεται τέλος πάντων) στο Ίρακ, έχει περάσει εδώ και καιρό στο Πακιστάν. Αυτό φυσικά έχει συνέπειες, για την γειτονική Ινδία, το πυρηνικό της πρόγραμμα, το γειτονικό Ιράν, το Ισραήλ κτλ. Το κρατικό δίκτυο τηλεόρασης των ΗΠΑ PBS, πρόσφατα έφερε στην δημοσιότητα ένα ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ για τα γεγονότα στο Πακιστάν. Οι αναγνώστες μπορούν κλικάροντας να δούν το video.

  Αξίζει να αναφερθεί οτι το PBS είναι μια μετριοπαθής φωνή στο εσωτερικό των ΗΠΑ παρότι υπάγεται στο κράτος. Σε αυτό δημοσιογραφούν αξιόλογοι άνθρωποι όπως η Sharmeen Obaid-Chinoy. Κατά καιρούς έχει παρουσιάσει  ντοκυμαντέρ για διάφορα ζητήματα τα οποία βραβεύτηκαν. Μια περιήγηση στο site του έίναι ενδεικτική της θεματολογίας.

Ο Καπετάν Στέφας και η ανείπωτη ιστορία του

  Με μία ανείπωτη ιστορία θάρρους μα πιότερο πατριωτισμού θα καταπιαστεί το blog για αρχή. Η ιστορία εξελίσεται στα Δερβενοχώρια της επαρχίας Θήβας. Άραγε πόσοι Βοιωτοί ξέρουν την ανείπωτη ιστορία του Καπετάν Στέφα (κατά κόσμον Στέφανος Μαλιάτσης);

  Λέγεται οτι την συνέχεια ενός έθνους δείχνουν οι παραδόσεις του. Θα μπορούσε να υπώθει το ίδιο για τα γεγονότα του Οκτωμβρίου του 1943 στα Δερβενοχώρια Θηβών όπου κατά τον πλέον δραματικό τρόπο επαναλήφθηκε η θυσία της Ιφιγένειας.

  Τα Δερβενοχώρια ανήκουν ως επι το πλείστον στον νομό Βοιωτίας και αποτελούνται απο τα χωριά Πύλη, Σκούρτα, Πάνακτο, Στεφάνη, Πράσινο κτλ. που είναι σε οροπέδιο. Βρίσκονται ανατολικά απο τα Βίλια και σε απόσταση ~ 10 Κμ βορείως της Μάνδρας Αττικής.

  Την εποχή εκείνη στην περιοχή των Δερβενοχωρίων δρα το 5ο Τάγμα Παρνασσίδος του 34ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. H Αθήνα βρίσκεται κάτω απο Γερμανικό ζυγό και πολλοί Εβραίοι καταδιωκόμενοι φεύγουν απο αυτήν. Στις 10 Οκτωμβρίου φθάνει στα Σκούρτα ο αρχιραββίνος Μπερτσελάι με την γυναίκα και την κόρη του. Λίγο πιο πριν, 8 αξιωματικοί, 12 υπαξιωματικοί του Στρατού και 12 υπαξιωματικοί της Χωροφυλακής καλούν τον Αντ/ρχη Ρήγο να αναίβει στο βουνό (εβρίσκετο στα Μέγαρα) και να αναλάβει το 34 Σ.Πεζικού στα Δερβενοχώρια. Αυτός δέχεται με την προυπόθεση να μην έχει πολιτικές δεσμεύσεις.

  Το 5ο Τάγμα Παρνασσίδος έχει αναλάβει την φρούρηση της περιοχής. Διαθέτει 4 λόχους συνολικά 500 ανδρών. Ο 1ος λόχος με πολυβόλα φυλάσει περάσματα προς τη Στεφάνη και ο 3ος προς το Πάνακτο. Ένας λόχος με τον Καλλία και ένας άλλος (μηχανημάτων) με τον Τσιρώνη είναι εφεδρικοί. Την ίδια στιγμή υπάρχει κοντά και ο 1ος λόχος του 1/34 Τάγματος με 200 άνδρες με στρατιωτικό επικεφαλή τον Ζάχο Καπένη. Στη δύναμη του λόχου αυτού βρίσκεται και μια διμοιρία Ρώσων (44 τον αριθμό) με διμοιρήτη τον Κώστα Κόντο. Η διάταξη του λόχου αυτού καλύπτει τα περάσματα προς Μαλακάσα και Λιάτανη. Το 2/34 Τάγμα, με επικεφαλή τον Αντ/ρχη Χρήστο Δαλιάνη, διαθέτει ενα λόχο αλλά είναι ενισχυμένος και με ένα λόχο απο εφεδροελασίτες. Βρίσκεται με μέτωπο προς το Σχηματάρι, με τον ένα λόχο στα Σκούρτα και τον άλλον στην Δάφνη.

  Είναι χαράματα της 16ης Οκτωμβρίου. Όλοι στην Στεφάνη κοιμούνται. Ανάμεσα τους και ο Αντ/ρχης Ρήγος. Ο Γερμανός κατακτητής που βρίσκεται κοντά δεν έχει καμμία γνώση για την κατάσταση που επικρατεί στα Δερβενοχώρια.

  Ένας αντάρτης απο την ομάδα του Ρήγου (ο Γιάννης Σκλίας-Παπαφλέσσας) ξυπνάει πρώτος ακούγοντας πυροβολισμούς. Την ίδια στιγμή καταφθάνει ένας ντόπιος, ο αδερφός του προέδρου της Πύλης.

-Γερμανοί στην Πύλη!!!

  Απο τα κεντρικά του 34ου Συντάγματος επικοινωνούν με όλα τα υφιστάμενα τμήματα όπου αναμένουν διαταγές. Οι πυροβολισμοί απο την πλευρά της Πύλης έχουν πυκνώσει. Τι είχε συμβεί άραγε;

  Γύρω στα μεσάνυχτα της 15ης προς 16ης Οκτωμβρίου ένας λόχος Γερμανών που βρισκόταν στην Ελευσίνα φτάνει στην περιοχή Μάζι. Έχοντας οδηγό τους ένα ντόπιο οδηγούνται 3-4 χλμ. ΝΔ της Πύλης στην περιοχή Πόρτες. Την στιγμή εκείνη , παραμονή της μάχης, στην Πύλη υπήρχε μια μονάδα εφεδρικών ΕΛΑΣιτών με επικεφαλής τον Λοχία Στέφανο Μαλιάτση (Στέφας). Τρία τσοπανόπουλα, που βρίσκονταν στην θέση απο την οποία πλησίαζουν οι Γερμανοί την Πύλη, αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο και προσπαθούν να κινηθούν γρήγορα προς το χωριό. Δύο τους συλλαμβάνονται και κρατούνται ως όμηροι ενώ ο τρίτος, ο μικρός Περικλής Λύγκος ενημερώνει τον Στέφα με τους Πυλιώτες αλλά δεν πείθονται και τον στέλνουν ξανά πίσω να βεβαιωθεί! Έτσι γίνεται ο πρώτος χαμμένος της μάχης...Παράλληλα πιάνονται ο Βλάχος και ο Ντάρδας.

  Βλέποντας ο Στέφας οτι δεν γυρίζει ο νέος δίνει το σύνθημα: Βίνιεν Γερμανό (που στα αρβανίτικα σημαίνει έρχονται οι Γερμάνοι!). Ο Στέφας διατάσει να απομακρυνθούν και κρυφτούν τα γυναικόπαιδα ενώ οι Πυλιώτες συσπειρώνονται δίπλα του υπο τις διαταγές τους. Επικοινωνεί με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ στα Σκούρτα και ζητά ενισχύσεις. Οι Αγαθής, Δάος, Πανουργιάς, Μίχας, Νικ.Ίσσαρης, Χρήστος Ίσσαρης έρχονται με επικεφαλή τον Γιάννη Πέππα. Έπειτα καταφθάνει και ο Γιαταγάνας με τρεις Σκουρταναίους. Τα όπλα τους είναι καμμιά 500ρια (κλεμμένα απο τους Ιταλούς στην Εύβοια) αλλά σε άσχημη κατάσταση σε αποθήκη του ΕΛΑΣ (το σπίτι του Παπα-Νικόλα Παπαμελετίου). Ο Στέφας απο απλός Λοχίας μετατρέπεται σε άξιο πολέμαρχο. Διατάσει οι περισσότεροι να πιάσουν τα ακριανά σπίτια ενώ ένα οπλοπολυβόλο το στέλνει στο ύψωμα Αη-Λιά στα βόρεια του χωριού. Ο Πέππας διαθέτει ένα οπλοπολυβόλο και χειροβομβλιδες Mils.

  Μόλις φωτίζει οι Πυλιώτες αντικρύζουν τους Γερμανούς να προχωρούν προς το χωριό. Αλλά κάτι τους συνταράσει: Μπροστά απο τους Γερμανούς, υπο την απειλή όπλων, με δεμένα τα χέρια βαδίζουν τα δύο τσοπανόπουλα που είχαν πιαστεί νωρίτερα αιχμάλωτοι: O γιός και ο ανιψιός του Στέφα!!! Ο Γιώργος και ο Σωτήρης. Το θέαμα αποκρουστικό. Οι στιγμές; Έντονων αισθημάτων. Οι Γερμανοί υπολογίζουν οτι θα περάσουν έτσι και πως οι αντάρτες δεν θα διακινδυνεύσουν την ζωή του γιού του οπλαρχηγού τους...

  Στο χωριό η είδηση φέρνει κλάμματα και όλοι κοιτούν να δουν τι θα πει ο Καπετάν Στέφας. Οι Γερμανοί πλησιάζουν και απο την συνείδηση του Στέφα περνούν το παιδί του, η Πατρίδα, το φιλότιμο, το Χωριό, η λευτεριά, η αξιοπρέπεια...Μια σύγχρονη τραγωδία διαγράφεται σε ένα μικρό χωριό με θαραλλέους ανθρώπους. Μια τραγωδία, μια θησεία όμοια της Ιφιγένειας εν Αυλίδι, που το ηθικό της όμως υπόβαθρο δεν είναι μια εκστρατεία για κατάκτηση εδαφών αλλά η σωτηρία της πατρίδος...

  Ο Στέφας, με αργές αλλά αποφασιστικές κινήσεις σηκώνει την καραμπίνα και σημαδεύει. Φωνάζει ΠΥΡ και η μάχη μόλις έχει αρχίσει.... Οι πρώτοι Γερμανοί πέφτουν αλλά μαζί θυσιάζονται και τα δύο παιδιά. Οι Πυλιώτες μάχονται σκληρά. Τα πρώτα πυρά βρίσκουν τον Μπάρμπα Γιώργη τον Σταμάτη. Ένα μυδράλιο στημμένο σε στρατηγική θέση δεν αφήνει τους μαχητές να "ξεμιτήσουν". Τα παλικάρια Γούλιας και Αντωνίου παίρνουν μια χειροβομβίδα απο τον Πέππα, ανεβαίνουν στην φωλιά των Γερμανών και σκοτώνουν τους 2 απο τους 3. Ο άλλος δραπετεύει και μπαίνοντας στην Πύλη σκοτώνει τον Γιώργο Κόλλια.

  Η μάχη συνεχιζόταν ενώ ο Στέφας ήταν σίγουρος πως θα έρθουν και άλλοι αντάρτες. Η διοίκηση τους όμως αργοπορεί (και οι Πυλιώτες μένουν μόνοι) διότι έπρεπε να βεβαιωθούν οτι ο εχθρός δεν έχει κινηθεί και από άλλα σημεία. Όταν φτάνει ο 3ος λόχος του 5ου Τάγματος η πλάστιγγα της πρώτης μέρας της μάχης γέρνει προς τους ντόπιους μαχητές. Οι Γερμανοί υποχωρούν και κυκλώνονται όταν ο Ταγματάρχης Δαλιάνης πιάνει την διάβαση στα μετόπισθεν των Γερμανών προς το Μάζι.

  42 αιχμάλωτοι Γερμανοί παραδίδονται στον λόχο του Τηλέμαχου και οδηγούνται στον Αντισυνταγματάρχη Ρήγο. Εκείνο που προκάλεσε εντύπωση ήταν οτι ανάμεσα στους Γερμανούς αιχμαλώτους δεν υπήρχε αξιωματικός ή υπαξιωματικός διότι μόνο όταν σκοτώθηκε και ο τελευταίος βαθμοφόρος τόλμησαν οι στρατιώτες να παραδωθούν.

  Οι απώλειες των ντόπιων μαχητών-πολιτών ήταν οι εξής:

1. Μαλιάτσης Γεώργιος (18χρ)

2. Μαλιάτσης Σωτήρης (20χρ)

3. Σταμάτης Γεώργιος (70χρ)

4. Γούλιας-Νέος Γεώργιος (38χρ)

5. Κώνστας Αλέξανδρος (50χρ)

6. Βλάχος Ευάγγελος (18χρ)

7. Λύγκος Περικλής (18χρ)

8. Κόλλιας Γεώργιος (18χρ)

9. Γκέλης Νικόλαος (75χρ)

10. Χρήστου-Στυλιανοπούλου Ασήμω (70χρ)

11. Παπαγεωργιού Ελευθερία (70χρ)

12. Παπαθανασίου Γεώργιος (70χρ)

13. Ντάρδας Νώντας (53χρ)

14. Αντάρτης με το όνομα Έκτορας που θάφτηκε έξω απο το Πράσινο

  Περιττό να αναφερθεί οτι τις επόμενες 2 ημέρες οι Γερμανοί σφηροκόπησαν τα Δερβενοχώρια με ενισχύσεις (μια φάλαγγα απο 4 φορτηγά ήρθε απο την Ελευσίνα, και άλλες δυο απο την Θήβα και το Πάνακτου). Η κύρια μάχη διεξήχθη τότες κυρίως μεταξύ των ανταρτών του ΕΛΑΣ (ενισχυμένοι απο το Τάγμα Αττικής, την διμοιρία των Ρώσων και το λόχο του Λαοκράτη) και των Γερμανών. Το βράδυ της 17ης οι Γερμανοί μπήκαν στην Πύλη κάψαν κάποια σπίτια και υποχώρησαν. Την επομένη με ενισχυμένες δυνάμεις (ΙΙ Τάγμα του 18ου Συντάγματος, τμήματα απο την 11η Μεραρχία κτλ) επικρατούν και καίνε σπίτια στην Πύλη, Σκούρτα, Στεφάνη, Πάνακτο. Το τάγμα Αττικής και το 5ο τάγμα Παρνασσίδος οπισθοχωρούν προς την Πάρνηθα και την Υλίκη αντίστοιχα. Οι Γερμανοί αιχμάλωτοι των ανταρτών δολοφονούνται απο τους αντάρτες κοντά στην Αυλώνα.

  'Ετσι λοιπόν τελείωσε η Μάχη της Πύλης Δερβενοχωρίων που άρχισε την 16η Οκτώμβρη του 1943. Μαζί της γράφτηκε και η ένδοξη, προσωπική και συνάμα τραγική ιστορία του Στέφα, μια απο τις ανείπωτες και ηρωικότερες σελίδες της Εθνικής Αντίστασης...

P.S. Ο Στέφανος Μαλιάτσης (Στέφας) δεν είχε καμμία σχέση με το ΚΚΕ και τον κομμουνισμό. Απλώς όπως και η πλεοψηφία του Ελλήνικου Λαού υπερασπίστηκε το χωριό του πολεμώντας τον κατακτητή. Για αυτό του το κατόρθωμα ανταμείφθηκε απο την πολιτεία με διώξεις. Απεβίωσε τον Απρίλιο του 1980.

  Το 1979 στήθηκε στην νότια πλευρά της Πύλης το μνημείο της μαχής, που φαίνεται στην πρώτη φωτογραφία, με πρωτοβουλία του Καθηγητή Μανωλκίδη. Ο Νικ.Παπανικολάου στο Βιβλίο του "Μεταξύ μας, 1941-44" αναφέρει οτι απαγορεύονταν στις εκδηλώσεις για την επέτειο της μαχής να αναφερθεί η λέξη αντίσταση, ΕΛΑΣ κτλ ενώ οι ίδιοι οι αγωνιστές που είχαν πολεμήσει στέκονταν παράμερα, αμίλητοι και αμέτοχοι. Το κλίμα αναφέρει οτι άλλαξε με την αναγνώριση της Εθν.Αντίστασης μετά το '81...

Πηγές: -Ν.Παπανικολάου: Mεταξύ μας, 1941-44

           - Περιοδικό Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, Τεύχος 3
Πολλά ευχαριστώ και στον Β.Παπ. για την βοήθεια με τις φωτογραφίες

Ύστατο Χαίρε εκτάκτως...

  Με μεγάλη συγκίνηση ο amdinistrator της "Ανείπωτης Ιστορίας" παρακολούθησε την ανακοίνωση και τα σχετικά τεκταινόμενα του θανάτου του γερουσιαστή Κέννεντυ (Senator Edward Kennedy) στις Η.Π.Α. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος των ΗΠΑ (πρώην πρόεδροι Clinton, Bush, Carter, η υπουργός Εξωτ. Hillary Clinton, o αντιπρόεδρος Biden κτλ.) τίμησε τον γερουσιαστή και έξηρε την προσφορά του στην Αμερικάνικη πολιτική ζωή.

  Έχοντας ζήσει στις Η.Π.Α ένα σεβαστό διάστημα και παρακολουθώντας τις ενέργειας της ομογένειας για τα εθνικά ζητήματα, το παρόν blog δεσμεύεται να παρουσιάσει στο μέλλον ανείπωτες ιστορίες απο την συνεισφορά του Senator Kennedy στις προσπάθειας του Φιλελληνικού Λόμπυ στην Washington. Προς το παρόν θα περιοριστούμε σε ένα πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εστία, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζουμε την πρώτη παρουσίαση προσωπικότητας στο νέο μας blog.

Η επίσημη πρώτη

Φίλε αναγνώστη και περιηγητή,

Καλως όρισες σε αυτο το blog φτιαγμένο με μεράκι και πολύ προσωπική δουλεία. Ίσως θα παρατήρησες, στην πρώτη ανάρτηση, οτι το κεντρικό αντικείμενο αυτού του blog θα είναι η αναφορά σε ανύπωτες ιστορίες. Ανείπωτες ιστορίες, ξεχασμένα γεγονότα, ήρωες, αφανείς προσωπικότητες κυρίως του 20ου αιώνα, της περιόδου 1940-49 (και οχι μόνο) θα παρελάσουν απο αυτο το blog.

Στην σημερινή εποχή που η εικόνα επικρατεί του περιεχομένου, η ποσότητα της ποιοτητας και η τεχνολογια μιας περισσότερο φιλοσοφικής προσέγγισης της ζωης, ο administrator του blog πιστεύει στη διατήρηση του ομφάλιου λώρου μεταξύ παρόντος και παρελθόντος μεσω της πολύπλευρης προσέγγισης των ιστορικων γεγονοτων. Η παρεχομενη παιδεια στα σχολεια της πατριδας μας δρα κοινωνιοδιαλυτικα υπο την εννοια της απομακρυνσης των μαθητων απο την γνωση των ιστορικων γεγονοτων τοσο λογο της διδακταιας υλης οσο και του τροπου διδαχής της. Πως ειναι δυνατον μαθητες της 6ης Δημοτικου να ενημερωνονται μεσα απο 3 σειρες για το έπος του ΄40;

Η ιστοσελίδα θα αποκαλύπτει κάθε μήνα και μια ιστορία, θα αυτοαναιρείται και ανανεώνεται περιοδικά με ανακοινωσεις συμμένοντων γεγονότων ενώ παράλληλα θα παρελάσουν απο τις οθόνες των επισκεπτών στοιχεία για καινούργια βιβλια, μελέτες (ιδιαίτερα της περιόδου 1940-49) καθώς επίσης και σημένοντα γεγονότα του επιστημονικού χώρου. Αρχίζουν λοιπον οι.....ανύπωτες ιστορίες...Αχιλλέας Παπαιωάννου, Βούλα Δαμιανάκου, Κώστας Γκριτζώνας, Ηiroo Onoda, Κώστας Σαραντίδης κτλπ έτοιμοι να σας εκμηστηρευτούν τις ανύπωτες ιστορίες τους!!!

Μια νέα αρχή-ένα νέο blog...

Αγαπητέ επισκέπτη,

Ετούτο εδω το blog είναι η απαρχή μιας προσωπικής και δη ερασιτεχνικής προσπάθειας εκκοσμίκευσης ανείπωτων ιστοριών θάρρους, λυπης και προσωπικων τραγωδιών που διαδραματίστηκαν κυριως στον Ελληνικό χώρο (και οχι μόνο) κατά την περιοδο 1940-49. Το blog βέβαια αυτο θα ψάξει και θα αποκαλύψει άγνωστες πτυχες της ιστορίας, ιστορικές προσωπικότητες και ξεχασμένους-αφανείς ηρωες (οπως ο admin τους νωει) σε καθε εποχή διοτι πολύ απλά την ιστορία την βρίσκουμε συχνά μπροστά μας. Περισσότερα συντόμως...