Το ύφος του σημερινού άρθρου θα είναι διαφορετικό. Ο στόχος και η φυσιογνωμία της σελίδας αυτής είναι τέτοια που πάντοτε θα αυτοαναιρείται και θα ανανεώνεται. Το περιεχόμενο των άρθρων δεν θα είναι δεδομένο.
Πολλές φορές η "Ανείπωτη Ιστορία" διερωτάται ως blog και φορέας ενημέρωσης αν οι κάτοικοι αυτής της χώρας έχουν συνείδηση της θέσης της στο παγκόσμιο οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Στην σημερινή εποχή που η Ελλάδα βρίσκεται σε παρακμή ηθική, πολιτική, κοινωνική είναι πίστη της "Ανείπωτης Ιστορίας" οτι άνθρωποι λαμπροί, μορφωμένοι, καταρτισμένοι, σοβαροί, προοδευτικοί και ορθολογιστές πατριώτες πρέπει να αποτελούν πρότυπα για την κοινωνία μας. Μια κοινωνία που συνεχώς βάλεται από τους "εταίρους", τους υπερπατριώτες αλλά και τις εύκολες υποσχέσεις Ευρωπαϊκών παραδείσων και αντικαπιταλιστικών Δον Κιχωτικών ψευδαισθήσεων...Εξ' άλλου είναι πεποίθηση μας οτι τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά θα είναι αυτά που θα συγκεντρώνει ο φωτεισμένος Δημοκράτης Πατριώτης που αργά ή γρήγορα θα βγάλει την Ελλάδα από αυτό το αδιέξοδο. Τέτοιοι πολιτικοί ηγέτες έχουν υπάρξει στο παρελθόν σε αυτή την χώρα (Ιω.Καποδίστριας) όπως και σε χώρες του εξωτερικού που βρέθηκαν σε ανάλογες προβληματικές καταστάσεις (Αργεντινη-Nestor Kirchner).
Ένας τέτοιος φωτισμένος άνθρωπος-πρότυπο για την Ελλάδα ήταν ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος. Με μεγάλη στεναχώρια η "Ανείπωτη Ιστορία" πληροφορήθηκε τον θάνατο του στις 16 Φεβρουαρίου 2016 στην Αθήνα. Κρίναμε οτι το blog θα ήταν καλύτερο να παραθέσει κάποια άρθρα φίλων του που δημοσιευτήκαν με αφορμή τον θάνατο του.
Το πρώτο άρθρο είναι του Αχιλλέα Παπαρσένου και δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή, το δεύτερο είναι της ΕΣΗΕΑ και το τελευταίο του Θεόδωρου Καρυώτη.
Hλίας Δημητρακόπουλος - In Memoriam
2
Γνώρισα τον Ηλία Δημητρακόπουλο στο
τέλος της δεκαετίας του ’70, όταν εργαζόμουν στο γραφείο Tύπου της
ελληνικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον και αυτός ήταν ανταποκριτής της
«Μακεδονίας» στην αμερικανική πρωτεύουσα, προς το τέλος μιας σημαντικής
σταδιοδρομίας, που είχε ξεκινήσει το 1950 από την «Καθημερινή». Εκτοτε
κράτησα τακτική επαφή μαζί του, όταν μετακινήθηκα σε άλλα πόστα στο
εξωτερικό. Τον Οκτώβριο 2006, στο τέλος της δεύτερης θητείας μου στην
αμερικανική πρωτεύουσα, με προσκάλεσε για ένα αποχαιρετιστήριο ποτό στο
αγαπημένο του ξενοδοχείο, το Fairfax. Ο ίδιος δεν έπινε αλκοόλ, αλλά μια
κόκα κόλα διαίτης. Στην έξοδο γλίστρησε στα σκαλιά του ξενοδοχείου. Τον
μετέφερα στο νοσοκομείο του Τζορτζτάουν, όπου διαπιστώθηκε κάταγμα του
ισχίου του. Μετά την εγχείρησή του άρχισε ο σωματικός κατήφορος ενός
ανδρός που μέχρι τότε διέθετε μια ανεξάντλητη ενέργεια. Την τελευταία
φορά που τον επισκέφθηκα στην Ουάσιγκτον τον Ιούνιο 2014, στον οίκο
ευγηρίας όπου ζούσε μόνος, συντροφιά με αναμνήσεις και πολλά χαρτιά,
έδειχνε φανερά καταβεβλημένος.
Ο Elias, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του στην Αμερική, ήταν μαχητικός, αυστηρός, ασυμβίβαστος, γενναίος και με προσωπικό κόστος δεν δίστασε να συγκρουσθεί με τους ισχυρούς της εξουσίας στην Ελλάδα και στην Αμερική, όταν αυτό επέτασσε ο κώδικας αξιών του. Σφοδρός πολέμιος της ελληνικής χούντας στην Ουάσιγκτον, όπου διέφυγε τον Οκτώβριο 1967, με όπλο τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις και το εντυπωσιακό δίκτυο γνωριμιών του, κινητοποίησε αποτελεσματικά, πολλές φορές μόνος του, δημοσιογράφους, βουλευτές και γερουσιαστές κατά της δικτατορίας και της αμερικανικής πολιτικής που τη στήριζε, υπέρ της αποκατάστασης της δημοκρατίας στην Ελλάδα και εναντίον της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο. Στην πορεία απέκτησε εχθρούς στην Αμερική και στην Ελλάδα, ήταν κόκκινο πανί για την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, την κυβέρνηση Νίξον και τον ΥΠΕΞ Κίσινγκερ. Με τόλμη αντιμετώπισε και τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, για να υπερασπισθεί την υπόληψή του από συκοφαντίες που διαδίδονταν εις βάρος του, και δικαιώθηκε.
Θυμάμαι με πόση ικανοποίηση εξιστορούσε την απονομή του παρασήμου του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια σε αναγνώριση του αγώνα του υπέρ της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Στην τελετή που διοργάνωσε τον Ιανουάριο 2008 στην ελληνική πρεσβεία της Ουάσιγκτον ο πρέσβης Αλέξανδρος Μαλλιάς, περιστοιχιζόταν από φίλους του, όπως ο πρώην γερουσιαστής και δημοκρατικός προεδρικός υποψήφιος το 1972 Τζορτζ Μακ Γκόβερν και ο Βρετανός δημοσιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς. Το ίδιο δικαιωμένος αισθανόταν, όταν τα μέσα ενημέρωσης στην Αμερική και στην Ελλάδα δεν ξεχνούσαν την αντιχουντική του δράση, τη συμβολή του στην αποκάλυψη της ελληνικής πτυχής του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ και τον πολύχρονο αγώνα του για την προάσπιση της τιμής του. Αυτή η δημόσια αναγνώριση τον κρατούσε ζωντανό μέχρι το τέλος της ζωής του, ήσυχος με τη συνείδησή του ότι έπραξε το καθήκον προς την πατρίδα του και την ερευνητική δημοσιογραφία.
Ο Δημητρακόπουλος ήταν μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών και ντοκουμέντων για πρόσωπα, καταστάσεις και πολιτικές που επηρέασαν την Ελλάδα και τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις στο δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Διατηρούσε ογκώδες αρχείο, ιδίως για ό,τι αφορούσε τον ίδιο, και ενδιαφερόταν για την υστεροφημία του. Επιθυμούσε πολύ να γραφεί ένα βιβλίο για τη ζωή του, μια και ο ίδιος δεν το επιχείρησε ποτέ. Αυτή η επιθυμία του φαίνεται ότι θα ικανοποιηθεί μετά θάνατον, με την έκδοση της βιογραφίας του στην Αμερική.
* Ο κ. Αχιλλέας Παπαρσένος είναι πρ. σύμβουλος Τύπου και Επικοινωνίας, Ζυρίχη.
Η ΕΣΗΕΑ αποχαιρετά τον Ηλία Δημητρακόπουλο
Γενικές
Ο Ηλίας Δημητρακόπουλος γεννήθηκε το 1928 στην Αθήνα.
Το 1943 ήταν ο νεώτερος σε ηλικία κρατούμενος των κατοχικών δυνάμεων στις Φυλακές Αβέρωφ. Μετά τον πόλεμο, έγινε ο νεώτερος πολιτικός συντάκτης της «Καθημερινής» του Γ. Βλάχου, το 1950, και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην επιστροφή του Μακάριου από την εξορία του στις Σεϋχέλες και στην εκλογική ήττα του Κ. Καραμανλή το 1963.
Έγραψε το βιβλίο «Η Απειλή Δικτατορίας» (Μάρτης 1967), στο οποίο 18 σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες των ΗΠΑ μιλούν για το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας και προειδοποιούν για μια επερχόμενη χούντα. Ήταν το πρώτο βιβλίο που απαγόρευσε και κατέσχεσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος.
Με την επιβολή της δικτατορίας, το 1967, ο Ηλίας Δημητρακόπουλος κατέφυγε στη Δανία και από εκεί στις ΗΠΑ όπου εγκαταστάθηκε, αναπτύσσοντας σημαντική αντιδικτατορική δράση.
Στις ΗΠΑ, αποκάλυψε την χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον από τον ένθερμο υποστηριχτή της χούντας ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Τομ Πάπας.
Οι έρευνές του τον οδήγησαν σε πλήθος αποκαλύψεων που έµελλαν να γράψουν ιστορία, µε αποκορύφωμα την «ελληνική πτυχή» του Watergate, του μεγαλύτερου σκανδάλου των ΗΠΑ, δηλαδή τη χρηματοδότηση από τη Χούντα της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον και αυτό που οδήγησε στην πτώση του Νίξον.
Είναι ο μόνος που τόλμησε να τα βάλει με την CIA, υποβάλλοντας μήνυση εναντίον της και συνέχιζε να συλλέγει στοιχεία για την προσαγωγή του Χένρι Κίσινγκερ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ως βασικού υπαίτιου για την τραγωδία της Κύπρου.
Η Χούντα του αφαίρεσε, λόγω της δράσης του, την ελληνική ιθαγένεια, ενώ υπήρξε σχέδιο για τη δολοφονία του, όπως αποκάλυψε ο Κρίστοφερ Χίτσενς στο βιβλίο του «Η δίκη του Χένρι Κίσινγκερ». Στα αρχεία του συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ αποκαλύφθηκε ότι υπήρχε ειδικός φάκελος με τον τίτλο “Θάνατος του Δημητρακόπουλου σε ελληνικές φυλακές”. Ο φάκελος αυτός, όμως, δεν εντοπίστηκε, καθώς φέρεται ότι τον έχει αφαιρέσει ο Κίσινγκερ, φεύγοντας από την εξουσία. Υπάρχει, όμως, σχετική αναφορά στο θεματολόγιο του αρχείου.
Μετά την κατάρρευση της Χούντας ο Ηλίας Δημητρακόπουλος επέστρεψε στην Ελλάδα.
Τιμήθηκε για την αγωνιστική του δράση και την προσφορά του από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, με την απονομή, το 2008, του «Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος», σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στην ελληνική πρεσβεία στις ΗΠΑ. Στην προσφώνηση της απονομής αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Ο Ηλίας Δημητρακόπουλος είναι αναμφισβήτητα ο δημοσιογράφος που πολέμησε περισσότερο από κάθε άλλον τη χούντα, από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, πρωτοστατώντας για χρόνια στις κινητοποιήσεις του Κογκρέσου και της αμερικανικής κοινής γνώμης εναντίον της δικτατορίας στην Ελλάδα».
Ο Ηλίας Δημητρακόπουλος υπήρξε δημοσιογράφος με ιδιαίτερα έντονη προσωπικότητα και δυναμισμό και διένυσε μία ζωή πολυτάραχη, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο σε δημοσιογραφικές αποστολές. Το ιστορικό της δημοσιογραφικής του καριέρας:
1950-1958: Πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης της εφημ. «Καθημερινή».
1952-1967: Πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης στις εφημερίδες «Μακεδονία», «Athens Daily Post», «Έθνος» και «Θεσσαλονίκη».
1950-1967: Κατά καιρούς ειδικός ανταποκριτής για τη «New York Herald Tribune News Service», ανταποκριτής για τα περιοδικά «Time and Life» και «Path Finder», ανταποκριτής για την περιοχή της Μεσογείου του περιοδικού «Missiles and Rockets Magazine (American Aviation Publications). Κύριος ανταποκριτής Μεσογείου για τη North American Newspaper Alliance (NANA) της Νέας Υόρκης.
1979-1984: Ανταποκριτής στις ΗΠΑ των εφημερίδων «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη».
Ο Ηλίας Δημητρακόπουλος ήταν τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ από τις 10/5/1957. Το 1971, στο πλαίσιο των εκκαθαρίσεων της Χούντας, διεγράφη από τα μητρώα της Ενώσεως. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το 1975, επανεγγράφη με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου επί Προεδρίας του Σπύρου Γιαννάτου.
Το Μάρτη του 2014 στο 16ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Καιρός για ήρωες» της Καλλιόπης Λεγάκη και του Άγγελου Κοβότσου, το οποίο πραγματεύεται όλη τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας μέσα από τη δράση του Ηλία Δημητρακόπουλου. Ο σπουδαίος έλληνας σκηνοθέτης Ροβήρος Μανθούλης, ο οποίος στην ταινία «συναντά» τον Ηλία Δημητρακόπουλο στην Ουάσιγκτον και καταφέρνει να τον «ξεκλειδώσει», επισημαίνει: «Ο Δημητρακόπουλος είναι ένας αδέκαστος άνθρωπος που πίστευε στην αλήθεια, πράγμα που δεν ισχύει πάντα με τους δημοσιογράφους. Καταπιάστηκε με ό,τι θεωρούσε πως ήταν άδικο στην πολιτική. Τόλμησε να ασχοληθεί με την προδοσία του Γοργοποτάμου, έκανε ό,τι μπορούσε για να αποτιναχθεί η δικτατορία. Δεν σταμάτησε ποτέ».
Μιλώντας για το ντοκιμαντέρ, η κυρία Λεγάκη τόνισε: «Όλη η ταινία εστιάζει στην ανίχνευση του ρόλου της προσωπικότητας στη διαμόρφωση της Ιστορίας. Ειδικά σήμερα, που, εκτός από οικονομική, βιώνουμε και μια πνευματική κρίση και πολύς κόσμος αναζητά το Μεσσία, εμείς θέλαμε να δούμε το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει μια προσωπικότητα στα δρώμενα. Σήμερα δεν υπάρχουν οι επικοί ήρωες της εποχής του Ομήρου. Ζούμε σε άλλες εποχές. Οι άνθρωποι της αξιοπρέπειας και του θάρρους, αυτοί που με τις πράξεις τους αλλάζουν τα πράγματα, αυτοί είναι οι ήρωες. Τα πρόσωπα μπορεί να συμβάλλουν στην αλλαγή της Ιστορίας, πέρα από πολιτικούς και πολιτικάντηδες».
Το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΑ έχει ήδη αποφασίσει την πραγματοποίηση εκδήλωσης για τον Ηλία Δημητρακόπουλο, τη δράση και το έργο του, στην οποία θα προβληθεί και το ντοκιμαντέρ.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται την οικογένεια και τους οικείους του και αποχαιρετά τον Νέστορα της δημοσιογραφίας που αφιέρωσε τη ζωή του στην αποκάλυψη της αλήθειας.
Τα στοιχεία της κηδείας του Ηλία Δημητρακόπουλου θα γίνουν γνωστά με νεώτερη ανακοίνωση.
ΤΟ Δ.Σ.
Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης (www.mignatiou.com)
Απεβίωσε χθες στην Αθήνα ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, μία εκ των μεγαλύτερων μορφών του αντιχουντικού αγώνα με έδρα την Ουάσιγκτον, όπως ενημέρωσαν φίλοι του από την Αθήνα. Γεννήθηκε στην ελληνική πρωτελυουσα το 1928 και σε νεαρή ηλικία έδρασε κατά των Ναζί στην Αθήνα και φυλακίστηκε. Υπήρξε δημοσιογράφος σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Από την πρώτη ημέρα της χούντας ήταν αποφασισμένος να φύγει στο εξωτερικό παρόλον ότι η δικτατορία του είχε αφαιρέσει το διαβατήριό του. Κάποιοι της κυβέρνησης της Δανίας τον βοήθησαν να πάρει άδεια να παρακολουθήσει ένα συνέδριο των Ηνωμένων Εθνών στην Βαρσοβία. Από εκεί πήγε στην Κοπεγχάγη και από εκεί έφτασε στην Ουάσιγκτον την 1η Οκτωβρίου 1967. Έζησε μόνος του από το 1967 μέχρι το 2015 στην Ουάσιγκτον και πέθανε μόνος του στην Αθήνα στις 16 Φεβρουαρίου 2016. Ο Elias, όπως ήταν γνωστός στο Αμερικανικό Κογκρέσο και στον Λευκό Οίκο του Ρίτσαρντ Νίξον, πολέμησε τους δικτάτορες της επάρατης χούντας όσο κανένας άλλος Έλληνας. Κάποτε οι δημοσιογράφοι της Ουάσιγκτον Ποστ, Έβανς και Νόβακ έγραψαν «Ο Ηλίας ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός της χούντας. Πιο μεγάλος από τον Ανδρέα και την Μελίνα». Από την ώρα που έφτασε στην Ουάσιγκτον ξεκίνησε ένα ανελέητο πόλεμο κατά των συνταγματαρχών της Αθήνας και κατά της κυβέρνησης του Νίξον και ιδιαίτερα το Χένρι Κίσινγκερ. Το 1968 ο Δημητρακόπουλος ξεσκέπασε μια παράνομη χορήγηση $549.000 που είχε δώσει ο Τομ Πάππας στη χούντα και αυτή τα έστειλε για τον προεκλογικό αγώνα του Ρίτσαρντ Νίξον και το Σπύρου Άγκνιου το 1968. Την πληροφορία αυτή την έδωσε στον Λάρρυ Ομπράϊαν που ήταν τότε ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού κόμματος. Αυτός ο μοναχικός αγώνας του Ηλία Δημητρακόπουλου οδήγησε στο περίφημο σκάνδαλο του Watergate και την εξευτελιστική πτώση του Νίξον από το προεδρικό αξίωμα. Από τότε, κάθε του κίνηση παρακολουθείτο από τη CIA και το FBI και είχε δοθεί εντολή στις ομοσπονδιακές φορολογικές αρχές των ΗΠΑ να ελέγξουν για πολλά χρόνια τις φορολογικές τους δηλώσεις αλλά, βέβαια, δεν βρήκαν ποτέ τίποτα το μεμπτόν. Το 1970 η δικτατορία του αφαίρεσε την ελληνική υπηκοότητα. Κατά την διάρκεια της αντιχουντικής του δράσης στην Ουάσιγκτον είχε, δυστυχώς, απέναντί του την Ελληνοαμερικανική κοινότητα και αισθανόμουν, μεγάλη ντροπή παρακολουθώντας, σαν φοιτητής τότε, τον μοναχικό του αγώνα. Αργότερα, το 1974, μετά την πτώση της χούντας, πληροφορήθηκε από τις αστυνομικές αρχές της Αθήνας ότι υπήρξαν αρκετές απόπειρες δολοφονίας και απαγωγής του από το χουντικό καθεστώς. Μια από αυτές αποκάλυψε ο γνωστός δημοσιογράφος και φίλος του, Κρίστοφερ Χίτσενς. Η χούντα είχε στείλει ένα υποβρύχιο στη ναυτική βάση του Νόρφολκ στην Βιρτζίνια για να τον πάρει στην Ελλάδα αλλά τελικά αυτή η προσπάθεια απέτυχε. Υπήρξε φίλος του Γεωργίου Παπανδρέου και του Ανδρέα Παπανδρέου. Την άνοιξη του 1974 ο Δημητρακόπουλος μου έδωσε έναν φάκελο και μου πλήρωσε το αεροπορικό μου εισιτήριο για να πάω να τον δώσω στον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Ανδρέας το διάβασε μπροστά μου και μου είπε «Ο Ηλίας είναι μεγάλος πατριώτης.» Ποτέ δεν έμαθα το περιεχόμενο του μηνύματος αλλά υποψιάζομαι ότι είχε σχέση με την επερχόμενη, τότε, Κυπριακή τραγωδία. Έλαβε το παράσημο του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και στην εκδήλωση στην ελληνική πρεσβεία της Ουάσιγκτον ήταν παρόντες οι φίλοι του ο Γερουσιαστής Τζωρτζ Μαγκάβερν και ο δημοσιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς. Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει και εύχομαι να θαφτεί δίπλα από τον πατέρα του, που η χούντα δεν του επέτρεψε να πάει στην κηδεία του.
Υ.Γ. Δυστυχώς αυτός ο λαμπρός Έλλην (όπως και τόσοι άλλοι στο παρελθόν) ετάφη σχεδόν μοναχός και ξεχασμένος από την επίσημη πολιτεία. Μια Ελληνική πολιτεία που ευεργέτησε πλειστάκις διακαταχώμενος για αυτή από την φράση που λένε στην αγαπημένη του Αμερική UNCONDITIONAL LOVE (Αγάπη χωρίς όρους)!
Αιωνία σου η μνήμη Ηλία Δημητρακόπουλε. Σε ευχαριστούμε.
Πηγή: Πέθανε ο ‘Ελληνας που εκθρόνισε τον Νίξον: ‘Εφυγε ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος http://wp.me/p3kVLZ-sg7
Πηγή: Πέθανε ο ‘Ελληνας που εκθρόνισε τον Νίξον: ‘Εφυγε ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος http://wp.me/p3kVLZ-sg7
Απεβίωσε χθες στην
Αθήνα ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, μία εκ των μεγαλύτερων
μορφών του αντιχουντικού αγώνα με έδρα την Ουάσιγκτον, όπως ενημέρωσαν
φίλοι του από την Αθήνα.
Γεννήθηκε στην ελληνική πρωτελυουσα το 1928 και σε νεαρή ηλικία έδρασε
κατά των Ναζί στην Αθήνα και φυλακίστηκε. Υπήρξε δημοσιογράφος σε
μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Από
την πρώτη ημέρα της χούντας ήταν αποφασισμένος να φύγει στο εξωτερικό
παρόλον ότι η δικτατορία του είχε αφαιρέσει το διαβατήριό του. Κάποιοι
της κυβέρνησης της Δανίας τον βοήθησαν να πάρει άδεια να παρακολουθήσει
ένα συνέδριο των Ηνωμένων Εθνών στην Βαρσοβία. Από εκεί πήγε στην
Κοπεγχάγη και από εκεί έφτασε στην Ουάσιγκτον την 1η Οκτωβρίου 1967.
Έζησε μόνος του από το 1967 μέχρι το 2015 στην Ουάσιγκτον και πέθανε
μόνος του στην Αθήνα στις 16 Φεβρουαρίου 2016.
Ο Elias, όπως ήταν γνωστός στο Αμερικανικό Κογκρέσο και στον Λευκό Οίκο
του Ρίτσαρντ Νίξον, πολέμησε τους δικτάτορες της επάρατης χούντας όσο
κανένας άλλος Έλληνας. Κάποτε οι δημοσιογράφοι της Ουάσιγκτον Ποστ,
Έβανς και Νόβακ έγραψαν «Ο Ηλίας ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός της χούντας.
Πιο μεγάλος από τον Ανδρέα και την Μελίνα».
Από την ώρα που έφτασε στην Ουάσιγκτον ξεκίνησε ένα ανελέητο πόλεμο κατά
των συνταγματαρχών της Αθήνας και κατά της κυβέρνησης του Νίξον και
ιδιαίτερα το Χένρι Κίσινγκερ. Το 1968 ο Δημητρακόπουλος ξεσκέπασε μια
παράνομη χορήγηση $549.000 που είχε δώσει ο Τομ Πάππας στη χούντα και
αυτή τα έστειλε για τον προεκλογικό αγώνα του Ρίτσαρντ Νίξον και το
Σπύρου Άγκνιου το 1968. Την πληροφορία αυτή την έδωσε στον Λάρρυ
Ομπράϊαν που ήταν τότε ο πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού
κόμματος.
Αυτός ο μοναχικός αγώνας του Ηλία Δημητρακόπουλου οδήγησε στο περίφημο
σκάνδαλο του Watergate και την εξευτελιστική πτώση του Νίξον από το
προεδρικό αξίωμα. Από τότε, κάθε του κίνηση παρακολουθείτο από τη CIA
και το FBI και είχε δοθεί εντολή στις ομοσπονδιακές φορολογικές αρχές
των ΗΠΑ να ελέγξουν για πολλά χρόνια τις φορολογικές τους δηλώσεις αλλά,
βέβαια, δεν βρήκαν ποτέ τίποτα το μεμπτόν. Το 1970 η δικτατορία του
αφαίρεσε την ελληνική υπηκοότητα.
Κατά την διάρκεια της αντιχουντικής του δράσης στην Ουάσιγκτον είχε,
δυστυχώς, απέναντί του την Ελληνοαμερικανική κοινότητα και αισθανόμουν,
μεγάλη ντροπή παρακολουθώντας, σαν φοιτητής τότε, τον μοναχικό του
αγώνα.
Αργότερα, το 1974, μετά την πτώση της χούντας, πληροφορήθηκε από τις
αστυνομικές αρχές της Αθήνας ότι υπήρξαν αρκετές απόπειρες δολοφονίας
και απαγωγής του από το χουντικό καθεστώς. Μια από αυτές αποκάλυψε ο
γνωστός δημοσιογράφος και φίλος του, Κρίστοφερ Χίτσενς. Η χούντα είχε
στείλει ένα υποβρύχιο στη ναυτική βάση του Νόρφολκ στην Βιρτζίνια για να
τον πάρει στην Ελλάδα αλλά τελικά αυτή η προσπάθεια απέτυχε.
Υπήρξε φίλος του Γεωργίου Παπανδρέου και του Ανδρέα Παπανδρέου. Την
άνοιξη του 1974 ο Δημητρακόπουλος μου έδωσε έναν φάκελο και μου πλήρωσε
το αεροπορικό μου εισιτήριο για να πάω να τον δώσω στον Ανδρέα
Παπανδρέου. Ο Ανδρέας το διάβασε μπροστά μου και μου είπε «Ο Ηλίας είναι
μεγάλος πατριώτης.» Ποτέ δεν έμαθα το περιεχόμενο του μηνύματος αλλά
υποψιάζομαι ότι είχε σχέση με την επερχόμενη, τότε, Κυπριακή τραγωδία.
Έλαβε το παράσημο του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας
και στην εκδήλωση στην ελληνική πρεσβεία της Ουάσιγκτον ήταν παρόντες οι
φίλοι του ο Γερουσιαστής Τζωρτζ Μαγκάβερν και ο δημοσιογράφος Κρίστοφερ
Χίτσενς.
Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει και εύχομαι να θαφτεί δίπλα
από τον πατέρα του, που η χούντα δεν του επέτρεψε να πάει στην κηδεία
του.
Πηγή: Πέθανε ο ‘Ελληνας που εκθρόνισε τον Νίξον: ‘Εφυγε ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος http://wp.me/p3kVLZ-sg7
Πηγή: Πέθανε ο ‘Ελληνας που εκθρόνισε τον Νίξον: ‘Εφυγε ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος http://wp.me/p3kVLZ-sg7
Posts
