Μια βουβή...μεταφράστρια

  Οι έρευνες στις ΗΠΑ για την 11η Σεπτεμβρίου είναι ένα από τα θέματα που παρακολουθεί η "ανείπωτη ιστορία". Η αλήθεια είναι οτι μετά το πόρισμα της αρμόδιας επιτροπής η αναμόχλευση αυτού του θέματος γίνεται πλέον από τα θύματα των συγγενών και ιδιώτες.

  Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε στο συντηρητικό περιοδικό American Conservative μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Siebel Edmonds. Η Edmonds υπήρξε μεταφράστρια του FBI στα Τουρκικά, φαρσί κτλ την περίοδο αμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους. Επιπλέον απωλύθηκε τον Απρίλιο του 2002 εξαιτίας των μεταφράσεων που έκανε και ενόχλησαν κύκλους στην Washington.

  Όλα άρχισαν με την πρόσληψη της στις 16 Σεπτεμβρίου του 2001 οπότε τις δώθηκε η μετάφραση ογκωδών φακέλων απο τα Τουρκίκα (και όχι μόνο) στα Αγγλικά. Η Edmonds βρήκε στοιχεία στις συνδυαλέξεις που αφορούσαν σχέσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ και μελών του Κονγκρέσου με οργανώσεις που η ίδια ονόμασε "ημιπαράνομες" (καλυπτόμενες κάτω απο τίτλους όπως "Πνευματικός Σύλλογος", "Πολιτιστικός Σύλλογος", "Φιλόπτωχο Ταμείο" κτλ)  και σχετίζονταν με πωλήσεις όπλων, διακίνηση ναρκωτικών, γυναικών κτλ. Μάλιστα παρότι Τουρκικής καταγωγής δεν δίστασε να αναφέρει οτι ενορχηστρωτής και ενδιάμεσος των οργανισμών αυτών ήταν κάποιος Τούρκος.

  Τα στοιχεία που έφταναν στα χέρια της αυτούς τους 7 μήνες εργασίας στο FBI ήταν καταιγιστικά:

- Από τον Απρίλιο του 2001 οι τρομοκράτες ήταν στην Αμερική και στα αρχεία που μετέφραζε γινόταν αναφορά σε χτυπήματα 5-6 εβδομάδες μετά τον Αύγουστο σε 4-5 μεγάλες πόλεις.

- Άνθρωποι του FBI συνεργάζονταν με τις "ημιπαράνομες" οργανώσεις. Ήταν οι ίδιοι υπάλληλοι του FBI που πριν την 9/11 είχαν εμποδίσει την μετάφραση των αρχείων που η ίδια τώρα μετάφραζε.

- Οι οργανώσεις αυτές χρηματίζονταν απο την ΜΙΤ (τουρκική μυστική υπηρεσία) και έδειναν χρήματα σε πολιτικούς.

  Όταν η Εdmonds απευθύνθηκε στους ανωτέρους της, της είπαν να το βουλώσει και μάλιστα της έκαναν ενδελεχή έρευνα στο σπίτι παίρνοντας τον υπολογιστή της και υποβάλοντας την σε τεστ αλήθειας. Επίσης η αδερφή της στην Τουρκία ανεκρίθηκε απο την ΜΙΤ!!!

  Κάπως έτσι λοιπόν η Εdmonds πλησίασε 2 Γερουσιαστές για να την βοηθήσουν. Αυτοί απευθύνθηκαν στον Γενικό Εισαγγελέα John Ashcroft ο οποίος όμως επικαλέστηκε, για πρώτη φορά από την δημιουργία τoυ, το States Secret Privilege, μια νομική δικλείδα  που απαγόρευε απο την Sibel Edmonds να κάνει οποιαδήποτε δήλωση επί του Θέματος (μέχρι και ότι έιναι από την Τουρκία ή οτι μετέφραζε Τουρκικά). Επίσης όλα τα στοιχεία της υπόθεσης δεν ήταν πλέον διαθέσιμα.

  Βέβαια επειδή η υπόθεση είχε γίνει γνωστή στους συγγενείς των θυμάτων υπήρξε κοινωνική πίεση και η Edmonds κατέθεσε στην επιτροπή της 9/11 σε ειδική αίθουσα με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας όπου εξέθεσε όλα τα στοιχεία που είχε από τις μεταφράσεις. Η επιτροπή δεν περιέλαβε τις μαρτυρίες της βουβής μεταφράστριας στο πόρισμα ενώ τα συμπεράσματα ήταν γενικόλογα αφήνοντας ικανοποιημένους τους πολιτικούς, το FBI την CIA κτλπ.

  Όμως στις 8 Αυγούστου τις επετράπει να καταθέσει, και να λύσει έτσι την σιωπή της μετά απο 7 χρόνια, στην Washington για την υπόθεση Schmidt/Krikorian που αφορά την δράση του Τουρκικού Lobby για την αποτροπή της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Επιπλέον έδωσε και την γνωστή συνέντευξη στο American Conservative όπου αναφέρει εν συντομία :

- O Marc Mark Grossman, παλιός πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία, είχε συνάψει στενές σχέσεις με Τούρκους αξιωματούχους, εγκληματικά γκρουπ, Ισραηλίτες αξιωματούχους κτλ. Έφυγε απο την πρεσβεία όταν βρέθηκαν για αυτόν στοιχεία για το σκάνδαλο Susurluk. O Mehmet Eymur που πήρε μέρος στο σκάνδαλο φυγαδεύτηκε στην Αμερική και του δώθηκε μάλιστα και υπηκοότητα. To δε κεντρικό πρόσωπο στην υπόθεση Abdullah Catli είναι και αυτός στις ΗΠΑ.

- Με τον επαναπατρισμό του ο Grossman έγινε απο τον πρόεδρο Bush ο ν.3 στο υπουργείο εξωτερικών (γνωστός για τις αντιελληνικές του θέσεις)

- Οι Richard Pearl, Douglas Feith, που υπήρξαν μέλη με ενεργό ρόλο στο επιτελείο Bush, έδειναν πληροφορίες (προσωπικού χαρακτήρα όπως οικογενειακά προβλήματα, αιτήσεις διαζυγίων, οικονομικά, χαρτοπαιξία κτλ) στον Grossman για σημαντικούς αξιωματούχους του Πενταγώνου ουτωσώστε να τους εκβιάζουν.

- Ο Grossman παρέδιδε αυτά στον γερουσιαστή Lantos καθώς και σε Τούρκους.

- O Lantos  μέσω του Αlan Makovsky παρέδιδε στοιχεία που αφορούσαν εξοπλισμούς κτλ στο Εβραϊκό Lobby και στους  Τούρκους.

- Το δίκτυο αυτών των κατασκόπων περιελάμβανε Τούρκους καθηγητές πανεπιστημίου (στο ΜΙΤ μόνο ανεφέρεται σε ένα πυρηνικό φυσικό) που λόγω θέσης διόριζαν σε καίρεια εργαστήρια εθνικής ασφάλειας "δικους τους" φοιτητές που παρείχαν έναντι μικρής αμοιβής πληροφορίες για θέματα άμυνας, πυρηνικών κτλ.

  Όλα αυτά συνέβαιναν κάπου απο το 1996-1999. Το FBI συγκέντρωνε στοιχεία και για άλλους πολιτικούς (Dennis Hastert κτλ) αλλά λόγω της κρυφής μαγνητοφώνησης κάποιων πολιτικών το Υπουργείο Δικαιοσύνης σταμάτησε την έρευνα ως παράνομη...

  Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός οτι τα πρόσωπα που αναμείχθηκαν στα σκάνδαλα που περιέγραψε η Edmonds διαδραμάτισαν όλα ρόλο κατά την πρώτη θητεία του Bush 2000-2004 και σιγά σιγά και διακριτικά έφυγαν από το προσκήνιο πριν το τέλος της δεύτερης προεδρείας Bush το 2008. Ενδεικτικά:

- Ο Dennis Hastert  ήταν πρόεδρος της Βουλής απο το 01/01/99-01/01/06

- Ο Pearl έφυγε απο το υπουργείο άμυνας το 2004

- Ο Faith έφυγε απο το υπουργείο άμυνας το 2005

- O Grossman πήρε σύνταξη το 2005

  Έτσι λοιπόν όταν μπόρεσε και μίλησε η βουβή μεταφράστρια τα μυστικά είχαν χαθεί...

Η ανείπωτη ιστορία του Γιώργου Γιαννούλη

  Ο Γιώργος Γιαννούλης γεννήθηκε το 1914 στο χωριό Επταχώρι Καστοριάς. Υπήρξε θα λέγαμε γέννημα και θρέμμα του Γράμμου-βουνό που ήξερε πολύ καλά. Άριστος μαθητής, τελειώνει το Γυμνάσιο του χωριού και πηγαίνει στην Αθήνα για να γίνει δικηγόρος.

  Σε ηλικία 24 ετών καλείται να υπηρετήσει την πατρίδα του και παρουσιάζεται στην Σχολή Αξιωματικών στην Σύρο. Εκεί ο Διοικητής του, εντυπωσιασμένος απο τις στρατιωτικές του ικανότητες τον πείθει να εκπαιδεύσει την νέα σειρά αξιωματικών. Έτσι γνωρίζει ένα άλλο παιδί του Γράμμου, τον Ταξίαρχο Αχιλλέα Παπαϊωάννου αργότερα υποδιοικητή των ανταρτών του ΕΛΑΣ στον Γράμμο στο πρώτο αντάρτικο. Στην σχολή της Σύρου οι μαθητές του θαυμάζουν τις ικανότητες του, την ευρύτητα πνεύματος και την εξυπνάδα του. Το 1940 το χρέος προς την πατρίδα τον καλεί και συμμετέχει στο Αλβανικό μέτωπο όπου τραυματίζεται 2 φορές. Με την επικράτηση των Γερμανών στην Ελλάδα είναι απο τους πρώτους που βγαίνουν στην Δυτική Μακεδονία και οργανώνει ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ για την εθνική αντίσταση.
  Ξεσηκώνει τα Κατσαουνοχώρια και τα Πευκοχώρια του Γράμμου και τον ακολουθούν στο αντάρτικο τα χωριά της Πυρσόγιαννης, Βούρμπιανης, το Πευκόφυτο, η Κυψέλη, η Λυκορράχη, το Επταχώρι κτλ. Γίνεται μέλος της διοίκησης του ΕΛΑΣ περιοχής Γράμμου και συμμετέχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών, Βουλγάρων, Κομιτατζήδων και πολεμά ενάντια σε εθνικιστές της ευρύτερης περιοχής.
  Το 1943 συμβαίνει ένα γεγονός κομβικής σημασίας για την μετέπειτα πορεία στην ζωή του Γιαννούλη. Τον Μάιο εμφανίζεται στην περιοχή Βοϊου-Γρεβενών-Καστοριάς μια ομάδα εθνικιστών υπο τον Συνταγματάρχη Πούλιο, τον Πόρπη κ.α. οι οποίοι αντιμάχονταν τον ΕΛΑΣ και έρχονται σε σύγκρουση μαζί του. Ο Γιαννούλης την περίοδο εκείνη είναι άρρωστος και ο Καπετάν Πατσούρας τον προτρέπει να πάει σπίτι του και να γίνει καλά. Κατά την διάρκεια της αρρώστιας του ο ΕΛΑΣ ήρθε σε μάχες με τους εθνικόφρονες. Όταν επέστρεψε ο Γιαννούλης στο Αρχηγείο Γράμμου στο Νεστόριο καλέστηκε να απολογιστεί γιατί δεν πήρε μέρος στις μάχες αυτές. Υπέστη βαρυά κριτική απο τον γνωστό μαχητή Περικλή (Αντώνη Αντωνιάδη) ενώ στο αρχηγείο του Γράμμου άλλαξε το στρατιωτικό επιτελείο λόγω αυτών των γεγονότων. Η απουσία του αγωνιστή Γιαννούλη (εν μέσω αρρώστιας) ήταν κάτι που οι "σύντροφοι" του δεν εξέχασαν...
  Κατά την διάρκεια του δεύτερου αντάρτικου (Εμφυλίου) ο Γιαννούλης θα βγεί στα βουνά του Γράμμου και του Βοϊου και θα συγκροτήσει ομάδες ανταρτών-καταδιωκώμενων (ΔΣΕ), δηλαδή η συμμετοχή του θα είναι ενεργή και σε αυτή την περίοδο των μαχών. Ο Γιαννούλης πίστευε οτι το 2ο αντάρτικο θα κρινόταν στα δύο πρώτα χρόνια του και νικητής θα ήταν αυτός που θα έφτιαχνε πιο γρήγορα στρατό και θα ακολουθούσε επιθετική τακτική. Υποστήριζε μια εναλλακτική στρατηγική : την κατάληψη των Γρεβενών, του Τσοτυλίου και της Νεάπολης σε πρώτη φάση και σταδιακά την επέκταση στο Υψιπίπεδο Κοζάνης και αργότερα την δημιουργία βάσεων στην Πίνδο, το Βέρμιο, τον Όλυμπο και το Καϊμακτσαλάν. Το σχέδιο αυτό όπως υποστηρίζει ο Αχιλλέας Παπαϊωάννου στο Βιβλίο του "Η παρέλαση των Γιγάντων" ήταν άμεσα εφαρμόσιμο και πραγματοποιήσιμο...
  Όμως η ηγεσία του ΔΣΕ φαίνεται πως είχε άλλα σχέδια...Ο Μάρκος Βαφειάδης που υπήρξε αρχιστράτηγος των ανταρτών καθαιρείται λόγω της γνωστής διαφωνίας με τον Ζαχαριάδη και επικεφαλής των ανταρτών τίθεται ο Γούσιας. Ο Γούσιας δεν χώνευε τις επιτυχίες του Γιαννούλη (Μιτσικέλι, Ασπραγγέλλους, περιοχή Καστοριάς κτλ) και τον περίμενε στην γωνία. Ξεσκάλισε το αρχείο του Βαφειάδη (όσο ήταν ο τελευταίος επικεφαλής του ΔΣΕ) και σημείωσε τα γεγονότα του '43 και του '47. Τι είχε γίνει το '47;
  Το καλοκαίρι του '47 ο Γιαννουλης τέθηκε σε διαθεσιμότητα (ήταν αρχηγός Γράμμου) από τον Βαφειάδη για την αποτυχία στην κατάληψη των Γρεβενών από τους αντάρτες και την εγκατάλειψη του Γράμμου στις εαρινές επιχειρήσεις. Ο διοικητής του Αρχηγείου Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας Κικίτσας όπως και ο πολιτικός επίτροπος (ΠΕ) Ερυθριάδης δεν κατηγορήθηκαν για τίποτα αλλά αντιθέτως με εκθέσεις τους συκοφάντησαν τον Γιαννούλη.
  Επίσης τον Αύγουστο του 1948, ο ΔΣΕ ήταν σε θέση άμυνας στα υψώματα Κάμενικ-Γκόλιο του Γράμμου και ο Γιαννούλης διοικητής της 102 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ που δρούσε εκεί. Ο Γούσιας καθαιρεί τον Γιαννούλη και θέτει επικεφαλής τον Υψηλάντη (Ρόσιο). Μετά την κανονική παράδοση παραλαβή ο Γιαννούλης έπρεπε να φύγει (παρουσιαστεί στον Γούσια) αλλά τον παρακαλεί ο Υψηλάντης και διανυκτερεύει με την πρώην Ταξιαρχία του γιατί φοβόταν μήπως και συμβεί κάτι απροόπτο (είχε πρόσφατα λιποτακτήσει ένας διοικητής λόχου της 102 Ταξιαρχίας). Το βράδυ της 20ης Αυγούστου ο Κυβερνητικός Στρατός (ΚΣ) που αντιμάχονταν τους αντάρτες με την βοήθεια του λιποτάκτη σπάει το μέτωπο της 102 Ταξιαρχίας και υπεισέρχεται στα μετόπισθεν της (γραμμή ευθύνης της 601ης μονάδος που διεύθυνε ο Γούσιας) και ο Δυτικός Γράμμος καταρρέει για τους αντάρτες παρά την μάχη που έδωσε ο Γιαννούλης με εφεδροαντάρτες.
  Ύστερα από αυτό το πατατράκ στον Γράμμο ο Γούσιας στέλνει τον Στρατηγό Λάμπρο και τον Πάνο Δημητρίου να συλλάβουν τον Γιαννούλη. Του δένουν τα χέρια πισθάγκωνα και τον συνοδεύουν στο Αρχηγείο Γράμμου για να δικαστεί. Ο Υψηλάντης που εγνώριζε την αλήθεια δεν μίλησε εως τον θάνατο του για τις όποιες ευθύνες του Γούσια στην επιχείρηση. Στο βιβλίο που εξέδωσε μάλιστα δεν αναφέρεται καθόλου στο περιστατικό...Ο Γιαννούλης λίγο μετά καταδικάζεται σε μιά συνεδρίαση θα λέγαμε τύπου ιερατείου και εκτελείται.
  Μετά την ήττα του ΔΣΕ και την μεταφορά των ανταρτών στην Τασκένδη (και όχι μόνο) πολλά στοιχεία της υπόθεσης Γιαννούλη θα γίνουν γνωστά και θα συνταράξουν τους παλιούς αγωνιστές- νυν πολιτικούς πρόσφυγες. Ο Δημήτρης Μπαλάσκας, υπεύθυνος δικαστικού στον ΔΣΕ θα πει οτι στρατοδικείο δεν έγινε ποτέ!!! Ο καπετάν Χείμαρρος θα εκμυστηρευτεί στον Αχιλλέα Παπαϊωάννου  οτι ο Γούσιας διέταξε τον Θησέα Σαρρή να τον εκτελέσει. Για να φαίνονται όλα εντάξει διετάχθη ο Τάκης Γκαστής και έφτιαξε μια "δίκη" όπου ως απολογία χρησιμοποιήθηκε ιδιόχειρη έκθεση του Γιαννούλη την οποία υποχρεώθηκε να γράψει μετά την σύλληψη του...Στην σύσκεψη για την τύχη του Γιαννούλη (που δεν είχε καμμία σχέση με στρατοδικείο) μετείχαν οι : Ζαχαριάδης, Μπαρτζιώτας, Γούσιας, Παρτσαλίδης, Βλαντάς, Σκοτίδας, Παπαϊωάννου, Μπελογιάννης, Τζεφρώνης κτλ. Θα λέγαμε ολη η αφρόκρεμα του ΔΣΕ.
  Είναι λοιπόν φανερό οτι όλοι αυτοί που ευαγγελίζονταν την κοινωνία της δικαιοσύνης, της μη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της προκοπής, της λαϊκής εξουσίας κτλ. όταν είχαν την εξουσία στα χέρια τους δεν ήταν ικανοί να δικάσουν με δίκαιο τρόπο έναν συναγωνιστή τους. Και όχι μόνο... αλλά προέβησαν και σε συντροφική κατασυκόφάντηση του Γιαννούλη κατηγορώντας τον για αυταρχισμό, οικογενειακότητες, γυναικοδουλίες κτλ. Ο Βαφειάδης από τότες που ο Γιαννούλης επρότεινε την εναλλακτική στρατηγική για τον ΔΣΕ τον έβαλε στο μάτι. Tον κρατούσε σε απόσταση, τον υποπτευόταν και δεν τον εμπιστεύοταν. Έτσι το ιερατείο των Ζαχαριάδη, Βλαντά κτλ. στηρίχτηκε στις κατά καιρούς ιδιοτελείς αναφορές του Βαφειάδη και του Γούσια αλλά και σε συκοφαντίες καταδικάζοντας ένα παλικάρι χωρίς καν να λάβουν υπόψη τον αντίλογο....Όλο αυτό το κλίμα το είχε διαισθανθεί προ θανάτου ο Γιαννούλης και το είχε εκμυστηρευτεί στον Παπαϊωάννου, τον Σκοτίδα και τον Λιάκο. Έτσι ένας αγωνιστής του ΕΛΑΣ έπεσε από βόλι συντρόφων γράφοντας το τέλος άλλης μιας ανείπωτης ιστορίας!

*** Για χάρη της αλήθειας θα πρέπει να πούμε οτι ο Βαφειάδης είχε καλέσει σε ανύποπτο χρόνο στην σκηνή του την γυναίκα του Γιαννούλη Βασιλική (όταν κατέβηκε για να οδηγήσει την σχολή αξιωματικών του ΔΣΕ απο την Νότια Ελλάδα στο μέτωπο του αγώνα) και τις έκανε 2 φορές πρόταση γάμου λέγοντας της "οτι ο Γιαννούλης είναι τελειωμένος" κτλ... Επίσης στις 20 Αυγουστου του 1995 στο χωριό Φούσια οι φίλοι του Γιαννούλη έστεισαν πλάκα για τα 50 χρόνια απο τον θάνατο του. Όμως τον Αύγουστο του 1998, 3 μέρες μετά την επίσκεψη της Αλέκας Παπαρήγα στην περιοχή η πλάκα βρέθηκε σπασμένη και πεταμένη όπως και η ανάμνηση σήμερα του παλικαριού αυτού...